Στις 27 Μαΐου το Λούντβιγκσχαφεν σείεται. Δυναμικοί με ασβέστη φλόγα και πάθος μαζεύονται Πόντιοι από όλη τη Γερμανία και Ευρώπη για τη μεγάλη γιορτή, το φεστιβάλ των ποντιακών χορών νεολαίας. Μικροί και μεγάλοι κάθε χρόνο δίνουν ένα δυναμικό παρόν.

Η πιο συγκινητική στιγμή, στιγμή που προκαλεί δέος και ρίγος όσες φορές και αν τη δει κάποιος, η κοινή είσοδο των χιλιάδων χορευτών από τις διάφορες πλευρές της αίθουσας. Χρώματα, μουσική, νιάτα, πάθος, παλμός κατακλύζανε  την αίθουσα. Τα ρυάκια ενώνονται και σχηματίζουν ένα ποτάμι που βράζει. Η άσβεστη φλόγα της χαμένης πατρίδας αναπαράγεται με τους χορούς ενώνεται με τις μνήμες και τα πνεύματα των προγόνων και ανάβει ένα πάθος που διαπερνά την ψυχή.

Το φετινό φεστιβάλ άλλωστε ήταν από μόνο του συναισθηματικά φορτισμένο καθώς ήταν αφιερωμένο στη μνήμη ενός ανθρώπου που χρόνια στήριζε τόσο οικονομικά όσο και με την παρουσία και την προτροπή του την ομοσπονδία, τον Δημήτρη Εμμανουηλίδη. 

Η ΕΝΑΡΞΗ  & ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΩΝ ΧΟΡΕΥΤΩΝ

Είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται ή παρακολουθούν τον οργανωμένο χώρο των Ελλήνων Ποντίων της Ευρώπης  ότι η πραγματοποίηση του ετήσιου θεσμού που ακούει στο όνομα «Φεστιβάλ  Ποντιακών Χορών Νεολαίας Ευρώπης» δεν είναι μια απλή εορταστική διαδικασία, είναι η ολοκλήρωση μιας ετήσιας, πολύχρονης και πολύπλοκης οργανωτικής διαδικασίας που απαιτεί όραμα, διάθεση, συντονισμό και πολύ, πολύ χρόνο ώστε να καταφέρνουν επί 36 συναπτά έτη  να  παντρεύουν και να  αναπαράγουν, πολιτισμό, ήθη, αξίες.

Παρ΄ όλες τις δυσκολίες των καιρών, (οικονομικές κλπ) την απόσταση ( η πόλη του Λουντιβιχσχάφεν βρίσκεται κεντροδυτικά της Γερμανίας περιοχή που δεν αριθμεί πολλούς Έλληνες όπως άλλες περιοχές, δες Β.W, NRW) έδωσαν το παρόν πάνω από 2500 συμπατριώτες μας από όλες τις γωνιές της Ευρώπης.)

Τα πάντα είναι έτοιμα από το πρωί της Παρασκευής  26 Μαΐου όλοι βρίσκονται στο πόδι, στον Ιερό Ναό της πόλης «Ευαγγελισμού της Θεοτόκου»  υποδέχονται τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Ευγενίου Τραπεζούντος συνοδευόμενα από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δράμας κκ. Παύλο. Στη συνέχεια και μετά τον εσπερινό πραγματοποιήθηκε η παραδοσιακή δεξίωση.

 Το καλωσόρισμα προς του προσκεκλημένους έκανε ο Γενικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας κ. Χρήστος Πεχλιβανίδης  αναφέροντάς τους έναν έναν ονομαστικά. Μεταξύ άλλων ανάφερε «…νιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση και είναι μεγάλη τιμή για εμένα από τη θέση του Γενικού Γραμματέα της Ομοσπονδίας να σας καλωσορίσω σε αυτό το αντάμωμα της νεολαίας μας. Είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουμε το όραμα αυτών των ανθρώπων που με αγάπη και αγνά συναισθήματα ίδρυσαν αυτή εδώ την ομοσπονδία. Ανήκω σε εκείνα τα παιδιά που πρωτοχόρεψα  στα φεστιβάλ την δεκαετία του 80. Τί αγωνία, τι χαρά όταν μπαίναμε στα λεωφορεία με τη λύρα και το νταούλι τραγουδώντας και χορεύοντας σε κάθε στάση που κάναμε καθοδόν…» Στη συνέχεια αναφέρθηκε στον άνθρωπο που είναι αφιερωμένο το 36ο Φεστιβάλ τον κ. Δημήτριο Εμμανουηλίδη και ζήτησε να συνεχίσουν όλοι ενωμένοι χέρι-χέρι για να μπορέσουν να παραδώσουν στη νεολαία την κληρονομιά που αυτοί παραλάβανε. Αφού συγχάρηκε την συντονιστική νεολαία και την νεολαία του τοπικού συλλόγου κάλεσε στο βήμα τον πρόεδρο της ΟΣΕΠΕ κ. Ανέστη Οσιπίδη.

  Ο Πρόεδρος κ.Ανέστης Οσιπίδης στο χαιρετισμό του αναφέρθηκε με τη σειρά του στους παραβρισκόμενους μιλώντας με λόγια  σεβασμού και χαράς για την παρουσία του Μητροπολίτη Δράμας κκ. Παύλου, του προέδρου της Διακομματικής Επιτροπής για τον Απόδημο Ελληνισμό Βουλευτή Α. Θεσσαλονίκη (Σύριζα) κ. Αλέξανδρο Τριανταφυλλίδη, τον ακούραστο επίτιμο πρόεδρο κ.Χρήστο Γαλανίδη, τους ιερείς των τοπικών ενοριών και τους υπόλοιπους παραβρισκόμενους «…Το ΔΣ της Ομοσπονδίας και εγώ προσωπικά δηλώνουμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να συμμετέχουμε  σε διαδικασίες διαπραγμάτευσης θυσιάζοντας τους κόπους και τους αγώνες όλων αυτών των ανθρώπων που δούλεψαν για να βρεθεί ο ποντιακός ελληνισμός στο επίπεδο που βρίσκεται. Θέλουμε την ενότητα, θέλουμε την ομόνοια,   θέλουμε την αγάπη. Δεν πουλάμε το πνεύμα της σκέψης και δεν πουλάμε αυτά που μας μάθανε οι προκάτοχοί μας, διότι η δύναμη αυτής της ομοσπονδίας είναι οι σύλλογοι μας και η δύναμη των συλλόγων είναι η ποντιακή νεολαία και όσο η ποντιακή νεολαία είναι δίπλα μας, εμείς δυναμώνουμε πολύ περισσότερο…» 

 Από την πλευρά της η συντονίστρια της νεολαίας κ. Ιωάννα Μακρίδου τόνισε  τη λαχτάρα των νέων για την πραγματοποίηση αυτού του θεσμού «…ενός φεστιβάλ που με λαχτάρα περιμένουν οι νέες και οι νέοι κάθε χρόνο για να συναντηθούν αναμεταξύ τους, να γελάσουν να χορέψουν μαζί χέρι- χέρι, να νιώσουν την κοινή αγάπη τους στο στοιχείο, την παράδοσή μας…η νεολαία δείχνει έμπρακτα με τις πράξεις της τον δρόμο της ενότητας και αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον… ».

 Ο πνευματικός ποιμένας της ομοσπονδίας επίτιμος πρόεδρος κ. Χρήστος Γαλανίδης  αναφέρθηκε σε αυτό που λέγεται ποντιακός ελληνισμός και ομοσπονδία Ευρώπης τονίζοντας ότι ένας ζωντανός οργανισμός, δεν έχει μόνο ευχάριστες στιγμές και ότι στους ζωντανούς οργανισμούς υπάρχουν δράσεις και αντιδράσεις, κάνοντας αναφορά σε ένα γεγονός του παρελθόντος. Την ερώτηση ενός σύνεδρου σε ένα ταραχώδες συνέδριο  «…πρέπει να ξέρεις μέσα από τις αντιθέσεις αυτή η ομοσπονδία καταφέρνει και κάνει τη σύνδεση και αυτό είναι η δύναμη της ομοσπονδίας να συνθέτει, να προχωρεί να δημιουργεί…».

Μιλώντας για τους ανθρώπους που προσέφεραν σε αυτή τη μεγάλη διαδρομή των 36 ετών και  φύγανε από τη ζωή, επισήμανε  ότι δεν θα κουραζόμαστε ποτέ  να τους αναφέρουμε. Έτσι απλά,  έφτασε  στον άνθρωπο που έφυγε από την ζωή την 22 Φεβρουαρίου 2017,   τον αύμνηστο κ. Δημήτριο (Τάκης) Εμμανουηλίδη. «…ανάμεσα σε αυτούς τους αύμνηστους πια  συγκαταλέγεται και ο αγαπητός μου φίλος που δεν είναι πια στη ζωή ο Δημήτρης ο Εμμανουηλίδης …ψάλλει η ποντιακή μούσα (ο ουρανός συννέφιασε τα ελατόκλαδα έγειραν  τα κλαδιά τους ευλαβικά και κλαίνε  και οι μεγάλοι οι αξιοσέβαστοι και ξεχωριστοί άνθρωποι ένας, ένας φεύγουν από τη ζωή). Με αυτά τα λόγια ο ποντιακός ελληνισμός αποχαιρετούσε τους άξιους και σημαντικούς ανθρώπους που όπως είπα ένας από αυτούς υπήρξε ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης, ο Τάκης για εμένα και για τους φίλους του, που τον γνωρίσανε τον αγαπήσανε και σαν ελάχιστη ανταπόδοση για όσα με απλοχεριά και ανιδιοτέλεια μας προσέφερε του αποδίδουμε τούτη τη μικρή τιμή σήμερα. Ο Τάκης για εμένα και όλους μας ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος που ξεχώριζε για τις άπειρες αρετές του. Ήταν ένας άρχοντας σε όλες τις ενέργειές του, δημιουργικός επιχειρηματίας που ενέπνεε τους πάντες στο περιβάλλον του, εκλεκτός Πόντιος Έλληνας που τιμούσε την καταγωγή του, γαλαντόμος και σεμνός που αθόρυβα προσέφερε όπου χρειαζόταν χωρίς τυμπανοκρουσίες και κομπασμούς νεοπλουτισμού. Όλες του οι ενέργειες διακρίνονταν από σεμνότητα και ήθος, προσέφερε χωρίς να προσβάλει και να προκαλεί. Έτσι όπως πρέπει να φέρεται ένας άνθρωπος και δικαίως κατατάσσεται στη  χωρία των μεγάλων προσωπικοτήτων που υπηρέτησαν την ομοσπονδία, η οποία τον ανακήρυξε χορηγό της που ήταν το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει. Αυτά τα λόγια ας αποτελέσουν στον καλό μου φίλο και ευπατρίδη τον ίστατο χαιρετισμό και παρηγοριά στην αχώριστη και γλυκιά σύντροφο του Ευσταθία.»

 Με τη σειρά του ο πρόεδρος του τοπικού συλλόγου  Μιχάλης Ξανθόπουλος δεν απεύθυνε χαιρετισμό αλλά ένα ευχαριστώ προς όλα τα μέλη   και το ΔΣ του συλλόγου λέγοντας «Εμείς οι πρόεδροι έχουμε το πλεονέκτημα να φοράμε τα κουστούμια, να μιλάμε και να λέμε τα δικά μας αλλά υπάρχει ένα επιτελείο από πίσω μέλη και το ΔΣ που υποστηρίζουν και κάνουν αυτή τη δουλειά για να μπορούμε να είμαστε εμείς σήμερα εδώ…»

 Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κκ Παύλος μίλησε για τα συναισθήματα που κυριαρχούν στον εσωτερικό του κόσμο, χαρά και συγκίνηση «…χαρά διότι βρίσκομαι ανάμεσα σε συμπατριώτες οι οποίοι είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της πολιτειακής ιδέας, κουλτούρας του ελληνισμού δηλαδή και συγκίνηση διότι ο Πόντος μας κυριαρχεί και πρωτοπορεί  εδώ στην καρδιά των εξελίξεων…Η συνάντηση αυτή της νεολαίας είναι συνάντηση ελπίδας γιατί οι νέοι μας είναι η ελπίδα και το μέλλον του ελληνισμού και του ποντιακού. Σε εσάς τους υπευθύνους της ομοσπονδίας νομίζω ότι ανήκει η ευθύνη της βοήθειας και της τόνωσης του φρονήματος των νέων μας ώστε να πετάξουν μόνοι τους χωρίς καθοδηγητές και χωρίς στεγανά.»

Από την πλευρά του ο Βουλευτής και Πρόεδρος της επιτροπής στη Βουλή για τον Απόδημο Ελληνισμό κ. Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης είπε στο χαιρετισμό του «…εδώ θα διαφωνήσω με τον φίλο, αδελφό Ανέστη για την ενότητα, ότι είναι ζητούμενο η ενότητα, κάποιοι μπορεί να εννοούν την συνένωση νομικών προσώπων την σωματείων, ομοσπονδιών και λοιπά εγώ σήμερα ακούγοντας την ομιλία της Ιωάννας Μακρίδου και ταυτίζομαι με την τοποθέτηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δράμας, η ενότητα είναι ορατή είναι μπροστά μας η ενότητα υπάρχει και έχει πρόσωπο, είναι τα πρόσωπα της νέας γενιάς.»

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε δίνοντας χρώμα και ήχο τα όργανα και οι καλλιτέχνες , Αχχιλέας Βασιλειάδης, Κώστας Καραπαναγιωτίδης που ήτανε και οι παρουσιαστές της επόμενη ημέρας του φεστιβάλ, ο Αλέξης Παρχαρίδης, Δημήτρης Πιπερίδης, Αναστάσιος Ματσαρίδης και όλα τα παιδιά των συλλόγων που ακολουθούν τα βήματα των προγόνων τους. Δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στη σκηνική παρουσία του Σεβασμιωτάτου Δράμας που με τη σειρά του διασκέδασε τους παραβρισκόμενους τραγουδώντας παραδοσιακά ποντιακά τραγούδια.

Η φετινή δεξίωση μπορεί να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα πετυχημένη προβάλλοντας την παράδοση. Τα  εδέσματα που προσφέρθηκαν  ήταν παραδοσιακά και προσφορά του Θεόφιλου Γεωργιάδη και της εταιρίας «Ραγιάν» που με τους συνεργάτες του την Μαρία και τον Τάκη κόπιασαν από το πρωί να τα ετοιμάσουν.

Το Σάββατο 27 Μαΐου είναι γεγονός  χιλιάδες άνθρωποι νέες, νέοι, παιδιά, γονείς συγγενείς φίλοι είναι εκεί στο μεγάλο ραντεβού.

Τι μπορεί να πει κανείς όταν βλέπει χιλιάδες ανθρώπων να αψηφούν την ταλαιπωρία, τα έξοδα και να βρίσκονται εκεί άλλοι για να ανέβουν στη σκηνή και να χορέψουν, άλλοι για να τους χειροκροτήσουν με ένα και μόνο σκοπό στο τέλος να γίνουν όλοι ένα.

Δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και η κοινωνική συμμετοχή και προσφορά των νέων που μαζί με την DKMS και ένα πολυπρόσωπο επιτελείο εμπλούτισαν για 3η συνεχόμενη χρονιά την τράπεζα δωρητών  μυελού των οστών.

Το φεστιβάλ ξεκίνησε με την προβολή μιας μικρής ταινίας αφιέρωμα στους Έλληνες παραολυμπιονίκες ,  στη συνέχεια οι 1300 χορευτές με το ρυθμό που έδιναν τα όργανα, έκαναν την εμφάνισή τους από τις τέσσερις εισόδους της σάλας. Ο κόσμος σε ντελίριο πιο τυχεροί όσοι καθόταν στις εξέδρες. Μπορούσαν να απολαύσουν καλύτερα αυτό το ζωντανό ποτάμι, να γίνεται κύμα και να παρουσιάζει το μεγαλείο της ορμής του, όταν όλα τα χέρια ήταν ψηλά.

Ελάχιστοι οι χαιρετισμοί μεταξύ αυτών ο χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γερμανίας, που ανάγνωσε ο πατέρας Κωνσταντίνος,  της Γενικού Προξένου της Ελλάδας στη Φρανκφούρτη κας Μαρίας Ζήση και όλων των προαναφερόμενων από τη δεξίωση.

Το χορευτικό πρόγραμμα ξεκούραστο από την καλή επιμέλεια , ευχάριστο για την φρεσκάδα και ζωντάνια των παιδιών και ιδιαίτερα συγκινητικό με την παρουσία λιλιπούτειων χορευτών. Συλλογική γυναικεία σκηνική παρουσία και όπως πάντα στο κλείσιμο ο χορός των χορών ο Πυρρίχιος.

Βασίλης Βούλγαρης