ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι ο ηγέτης της Οικουμενικής Ορθοδοξίας
«ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ ΜΕ ΑΓΚΑΘΙΑ» ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 27η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ
Του Αρχιμ. Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Στις 22 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 27 χρόνια από την εκλογή του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στον πρώτο Θρόνο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ως Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχη.
Όλα αυτά τα 27 χρόνια υπήρξαν χρόνια δημιουργίας, χρόνια προβολής της Ορθοδοξίας παγκοσμίως. Στην κυριολεξία και τα 27 αυτά χρόνια αποτελούν περίοδο επιτευγμάτων, τα οποία έχουν την αναγνώριση προσωπικοτήτων όχι μόνο από το χώρο της Εκκλησίας, αλλά και από άλλους θρησκευτικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς, επιστημονικούς κ.ά. χώρους.
Από την εκλογή του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θέλησε να συσφίξει τις σχέσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών, κάτι το οποίο αποδείχτηκε ιδιαιτέρως δύσκολο, διότι ενώ γίνεται προσπάθεια συνολικά η Ορθόδοξη Εκκλησία να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών, μία από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, αυτή της Ρωσίας προσκολλημένη σε αγκυλώσεις του παρελθόντος δεν λέει να προσαρμοστεί. Έχοντας αναπτύξει τη θεωρία της “Τρίτης Ρώμης” και προβάλλοντας ανέκαθεν την αριθμητική υπεροχή της, αμφισβητεί την Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Όσον αφορά στη θεωρία της “Τρίτης Ρώμης”, αυτή αναπτύχθηκε από νωρίς, πριν καν ιδρυθεί το Πατριαρχείο Μόσχας. Το έτος 1439 Ιεράρχες του Βυζαντίου μαζί με τον Ρώσο Μητροπολίτη Ισίδωρο αναγνώρισαν την πρωτοκαθεδρία του Πάπα στη Σύνοδο της Φλωρεντίας. Η Μόσχα δεν δέχτηκε την αναγνώριση αυτή, καθαίρεσε τον Μητροπολίτη Ισίδωρο και ταυτοχρόνως ανέπτυξε τη θεωρία της “Τρίτης Ρώμης”. Μια θεωρία υπερφίαλη και εξωπραγματική, διότι ποτέ δεν υπήρξε πρώτη και δεύτερη Ρώμη για να υπάρξει και τρίτη. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν εκκλησιαστικοί ιστορικοί υπάρχει μόνο “Πρεσβυτέρα” Ρώμη και “Νέα” Ρώμη, όπως ονομάστηκε η Κωνσταντινούπολη ως νέα αυτοκρατορική πρωτεύουσα από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Α΄, τον γνωστό σε όλους μας ως Μέγα και ως Άγιο Κωνσταντίνο.
Προφανώς η θεωρία αυτή αποτελεί τη βάση των επιδιώξεων και των οραμάτων της Ρωσικής Εκκλησίας. Γι’ αυτό αν και οι Ρώσοι σχετικά αργά εκχριστιανίστηκαν, το έτος 988 μ.Χ., διεκδικώντας από την πρώτη στιγμή ισότιμο συμμετοχή στα Εκκλησιαστικά πράγματα καταφέρνουν με τρόπο “ανορθόδοξο” να αναγνωρισθεί η Εκκλησία τους ως Πατριαρχείο Μόσχας το έτος 1589 μ.Χ. και να καταλάβει την πέμπτη θέση στα Δίπτυχα μετά τα τέσσερα πρεσβυγενή Πατριαρχεία. Την πατριαρχική αναγνώριση την έλαβε το Πατριαρχείο της Μόσχας με εκβιασμό και αφού κράτησε για μισό χρόνο αιχμάλωτο τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία τον Τρανό.
Το Πατριαρχείο Μόσχας ουδέποτε έκρυψε τη φιλοδοξία του, να ηγηθεί της Ορθοδοξίας παγκοσμίως. Ανέκαθεν αμφισβητούσε κυριαρχικά δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Δεν είναι άσχετο με αυτό, το γεγονός ότι όταν αναφέρεται η Ρωσική Εκκλησία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, με πάρα πολύ ελάχιστες και σκόπιμες εξαιρέσεις, το αποκαλεί συνήθως Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και όχι Οικουμενικό.
Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η αναστάτωση που έχει επιφέρει και τώρα στην Εκκλησία, εξαιτίας της επικειμένης χορηγήσεως Αυτοκεφαλίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Εκκλησία της Ουκρανίας. Παρότι αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου να εκχωρεί την Αυτοκεφαλία σε μία Εκκλησία, όπως έγινε και με την Εκκλησία της Ρωσίας, το Πατριαρχείο Μόσχας με σειρά τεχνασμάτων προσπαθεί να εμποδίσει αμφισβητώντας ευθέως το δικαίωμα αυτό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, θέλοντας ουσιαστικά να αμφισβητήσει και να πλήξει την οικουμενικότητά του. Αυτό γίνεται πασιφανές αν παρατηρήσει κανείς τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η Εκκλησία της Ρωσίας. Ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, Προέδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων ΤΑΣΣ δήλωσε: “Ο Βαρθολομαίος δεν είναι πλέον ο ηγέτης της οικουμενικής Ορθοδοξίας”. Αυτό δεν αποτελεί απλά μια θέση του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα, αλλά την μακρόχρονη επιδίωξη του Πατριαρχείου στο οποίο ανήκει. Αυτό επεδίωξε και με την προσπάθεια που έκανε με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους να τορπιλίσει την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο η οποία πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2016 στην Κρήτη.
Ποιος δεν θυμάται, με πόσα τεχνάσματα κατάφερε να επιβάλει διάφορες οργανωτικές αλλαγές, για να απέχει στο τέλος. Αν πραγματικά ενδιαφερόταν για την τακτοποίηση ορισμένων θεμάτων η συμμετοχή της και η ουσιαστική συμβολή της θα μπορούσε να ήταν καθοριστική. Ακόμη και το επίμαχο των ημερών θέμα της εκχώρησης Αυτοκεφαλίας είχε τεθεί προς συζήτηση, όμως το Πατριαρχείο Μόσχας φρόντισε και αυτό να το βάλει στο περιθώριο και να που τώρα το καίει!
Κάνοντας βέβαια και τούτη τη φορά χρήση των μέσων που διαθέτει, μεταξύ των οποίων ο μεγάλος αριθμός πιστών που έχει αλλά και την πολιτική και οικονομική της ισχύ προσπαθεί να επιβάλει τα θέλω της. Όσον αφορά βεβαίως στην πολιτική και οικονομική ισχύ που έχει δεν χωρεί αμφιβολία. Ο ίδιος ο Πατριάρχης Κύριλλος άλλωστε σε Σύναξη Προκαθημένων στην Κωνσταντινούπολη είχε δηλώσει πως, πρώτα ως Εκκλησία είναι για το έθνος. Για την δε οικονομική της δύναμη μας βεβαιώνουν μεταξύ άλλων και οι (ανιδιοτελείς) υπέρογκες δωρεές της.
Όσον αφορά τώρα στο υπεράριθμο των μελών της, εκεί ας διατηρήσουμε κάποιες επιφυλάξεις. Πόσοι άραγε από όλους αυτούς που συγκαταλέγει στα μέλη της η Εκκλησία της Ρωσίας είναι οι βαπτισμένοι; Πέρα του ότι προσμετρά ως μέλη της όλους τους κατοίκους της πρώην Σοβιετικής Ένωσης κάτι που δεν ισχύει, πολλοί μα πάρα πολλοί είναι και οι αβάπτιστοι. Ακόμη και σήμερα βαπτίζονται κάποιοι τελευταία στιγμή, για να γίνουν στη συνέχεια ιερείς.
Σε καμιά περίπτωση βεβαίως δεν τους μεμφόμαστε όλους αυτούς, αλλά δεν μπορεί αυτή η πραγματικότητα να εμφανίζεται ως ιδανική και μάλιστα ικανή για να αλλάξει κάποια εκκλησιαστικά δεδομένα.
Όπως φαίνεται και κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το Πατριαρχείο Μόσχας ασκεί επιρροή σε κάποιες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα σήμερα, στο λεγόμενο Ουκρανικό θέμα. Τι συνέβη ξαφνικά; Από τη μια το Οικουμενικό Πατριαρχείο ασκώντας τα κανονικά δικαιώματά του αποφασίζει να εκχωρήσει Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας και από την άλλη το Πατριαρχείο Μόσχας αντιδρά έντονα και παραβλέποντας και παραποιώντας την ιστορική, αλλά κυρίως την εκκλησιαστική πραγματικότητα προσπαθεί όχι απλά να παρεμποδίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά να επιβάλει ετσιθελικά την άποψή του.
Και ενώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα με “καλοπληρωμένα άρθρα” και “μαύρη προπαγάνδα” η Εκκλησία της Ρωσίας “χτυπάει το Οικουμενικό Πατριαρχείο”, όπως δήλωσε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Το ίδιο έργο βέβαια το έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν, το 1996 στην Εσθονία και το 2014 στην Τσεχία.
Και τότε προσπάθησε η Ρωσία να έχει ηγετική παρέμβαση στα εκκλησιαστικά δρώμενα, και τότε απείλησε, και τότε συμπεριφέρθηκε κατά τρόπο απαράδεκτο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο που της έδωσε εκκλησιαστική οντότητα και την ανύψωσε σε Πατριαρχείο. Έφτασε μάλιστα τώρα στο σημείο με συνοδική απόφαση να διακόψει το Πατριαρχείο Μόσχας την Κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπως είχε κάνει και το 1996, με την ανακήρυξη της Αυτόνομης Εκκλησίας της Εσθονίας. Και έρχεται ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων να μας πει ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι σχισματικός. Αυτοί που στην ουσία πάνε να δημιουργήσουν σχίσμα κατηγορούν για σχισματικό τον θεματοφύλακα της εκκλησιαστικής ενότητας. Συνηθισμένη ρωσική τραγελαφική τακτική.
Σε σχόλιό μου για την εμπλοκή του Πατριαρχείου Μόσχας στο θέμα που είχε δημιουργηθεί με την παραίτηση του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Τσεχίας και Σλοβακίας κ. Χριστοφόρου είχα χρησιμοποιήσει την παροιμία “σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι”. Την ίδια παροιμία χρησιμοποιώ και τώρα. Το ότι έχουν τόση φαινομενικά δύναμη τα πόδια, εν προκειμένω η Εκκλησία της Ρωσίας, οφείλεται στην οικονομική και κοσμική κυρίως δύναμη που έχει. Άλλωστε ο Προκαθήμενός της με κομπορρημοσύνη προ καιρού πλάσαρε τον εαυτό του ως τον μοναδικό “ελεύθερο” Πατριάρχη που υπάρχει. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο έχει αξία για τον ίδιο ως Ορθόδοξος και μάλιστα Προκαθήμενος να έχει το σώμα ελεύθερο ή το πνεύμα αδούλωτο!
Αναμφισβήτητα με την δύναμη της αυτή η Ρωσική Εκκλησία μπορεί να ασκεί επιρροή και σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Τώρα σε ποιες, εδώ ισχύει το “τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια!”. Είναι απορίας άξιο, γιατί υπάρχουν τόσοι υποστηρικτές του Πατριαρχείου Μόσχας μεταξύ των Ορθοδόξων; Καθόλου! Υποστηρίζουν όλοι εκείνοι που με διάφορους τρόπους ευνοούνται από το Πατριαρχείο της Μόσχας και εκείνοι που για τους δικούς τους λόγους τρέφουν αντιπάθεια έως και μίσος εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Μεταξύ των τελευταίων συμπεριλαμβάνονται αρκετοί και εξ ημών, εννοώ Έλληνες Ορθόδοξοι κληρικοί και λαϊκοί. Έχετε παρακολουθήσει τα όσα γράφονται και λέγονται για το Ουκρανικό θέμα αυτό το διάστημα. Όλοι ξεκινούν με την παραδοχή ότι είναι αποκλειστικό δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου η εκχώρηση Αυτοκεφαλίας σε μία Εκκλησία, συνεχίζουν μετά με ένα “αλλά” προκειμένου να δικαιολογήσουν την αντίθετη θέση τους. Δυστυχώς, ιδιαίτερα οι κληρικοί και δη και αρχιερείς με τα γραφόμενά τους παρασύρουν πολύ κόσμο. Με τον τρόπο της η Εκκλησία της Ρωσίας κατάφερε να καθιερωθεί σε πολλούς ως πρότυπο Ορθόδοξης προσήλωσης και αντιοικουμενιστικής αντίστασης, χωρίς βεβαίως να ισχύει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από το πώς βιώνεται η Ορθοδοξία από τους αδελφούς μας τους Ρώσους και ιδιαιτέρως από τους κληρικούς.
Η αυστηρότητα και τυπικότητα που φαινομενικά τους χαρακτηρίζει αποσκοπεί όχι στην καλλιέργειά τους ως Ορθοδόξων, αλλά περισσότερο στην καλλιέργειά τους ως Ρώσων Ορθοδόξων, κατάλοιπο παλαιών και νεώτερων βιωμάτων.
Σε αυτή τη βάση θα πρέπει να δούμε και την σημερινή κατάσταση που επικρατεί μεταξύ Πατριαρχείου Μόσχας και Οικουμενικού Πατριαρχείου. Δεν πρόκειται για ένα θέμα ενδοοικογενειακό, που αφορά μόνο Ορθόδοξες Εκκλησίες. Για τους Ρώσους όπως φαίνεται, το θέμα είναι κυρίως εθνικό. Φαίνεται αυτό και από τα επιχειρήματα τα οποία χρησιμοποιούν. Όλα είναι εθνοκεντρικά. Και επειδή κατά βάση είναι ανίσχυρα εναποθέτουν τις ελπίδες τους, πού νομίζετε; στο θάνατο του Οικουμενικού Πατριάρχη, όπως δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος Βλαντιμίρ Βιγλιάνσκι, δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας, προεστός του ναού της Αγίας Μάρτυρος Τατιάνας στο κρατικό πανεπιστήμιο της Μόσχας, λέγοντας πως “μόλις πεθάνει, (ο Οικουμενικός) νομίζω ότι όλα θα επανέλθουν στο φυσιολογικό”. Βέβαια αυτό δεν αποτελεί μόνο ρώσικη αντίληψη. Το ίδιο είχε γραφτεί σε βιβλιοκρισία αφορώσα δίτομο έργο αναφερόμενο στο θέμα των “Νέων Χωρών”, από Μητροπολίτη της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εμείς αντιθέτως, με την ευκαιρία της 27ης επετείου από της εκλογής του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου υιϊκώς και προσευχητικώς ευχόμαστε να είναι πολλά, πάμπολλα τα έτη Του. Ο Θεός να του χαρίζει υπομονή και δύναμη για να συνεχίζει την αγλαόκαρπο διακονία του και ωφελιμότατη Πατριαρχία του προς δόξαν Θεού και για το καλό όλων μας!
ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ
Πασχαλινό Μήνυμα Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου: Το Πάσχα είναι διά τον άνθρωπον εορτή ελευθερίας και νίκη κατά των αλλοτριωτικών δυνάμεων
“Ἡ ἐκ νεκρῶν Ἔγερσις τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ τόν πυρῆνα τοῦ Εὐαγγελίου, τό σταθερόν σημεῖον ἀναφορᾶς ὅλων τῶν κειμένων τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀλλά καί τῆς λειτουργικῆς ζωῆς καί τῆς εὐσεβείας τῶν Ὀρθοδόξων”, αναφέρει στο μήνυμά του για το Πάσχα ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.
Σε άλλο σημείο του μηνύματός του ο Οικουμενικός Πατριάρχης κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον φετινό κοινό εορτασμό του Πάσχα από όλο τον χριστιανικό κόσμο, σημειώνοντας πως “ο κοινός ἑορτασμός τῆς «Ἁγιωτάτης τοῦ Πάσχα ἡμέρας» ἀναδεικνύει τήν ἐπικαιρότητα τοῦ θέματος, ἡ λύσις τοῦ ὁποίου ὄχι μόνον ἐκφράζει τόν σεβασμόν τῆς Χριστιανοσύνης πρός τά θεσπίσματα τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας, ἀλλά καί τήν συνείδησιν ὅτι «οὐ πρέπει ἐν τοιαύτῃ ἁγιότητι εἶναί τινα διαφοράν»”.
Αναλυτικά το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου για το Πάσχα:
† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *
Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι καί τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,
Ἐλέῳ καί δυνάμει Θεοῦ διαπλεύσαντες ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ τό πέλαγος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί φθάσαντες εἰς τό παμφαές Πάσχα, δοξάζομεν τόν κατελθόντα μέχρις ᾍδου ταμείων καί «ἀπεργασάμενον πᾶσιν εἰσηκτόν τόν Παρά-δεισον» διά τῆς ἐκ νεκρῶν Ἐγέρσεως Αὐτοῦ Κύριον τῆς δόξης.
Ἡ Ἀνάστασις δέν εἶναι ἀνάμνησις ἑνός γεγονότος ἀπό τό παρελθόν, ἀλλά «καλή ἀλλοίωσις» τῆς ὑπάρξεώς μας, «ἄλλη γέννησις, βίος ἕτερος, ἄλλο ζωῆς εἶδος, αὐτῆς τῆς φύσεως ἡμῶν μεταστοιχείωσις». Ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀνακαινίζεται ὁμοῦ μετά τοῦ ἀνθρώπου ἡ σύμπασα κτίσις.
Ὅταν ψάλλωμεν τήν Γ’ ᾠδήν τοῦ Κανόνος τοῦ Πάσχα, τό «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις τήν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται», τότε διακηρύσσεται ὅτι ὁλόκληρον τό σύμπαν εἶναι στερεωμένον καί πλῆρες ἀνεσπέρου φωτός. Ὄχι μόνον διά τήν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀλλά καί διά τήν ὅλην δημιουργίαν, ἰσχύει τό «πρό Χριστοῦ» καί τό «μετά Χριστόν».
Ἡ ἐκ νεκρῶν Ἔγερσις τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ τόν πυρῆνα τοῦ Εὐαγγελίου, τό σταθερόν σημεῖον ἀναφορᾶς ὅλων τῶν κειμένων τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀλλά καί τῆς λειτουργικῆς ζωῆς καί τῆς εὐσεβείας τῶν Ὀρθοδόξων. Ὄντως, εἰς τό «Χριστός Ἀνέστη» συνοψίζεται ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ βίωσις τῆς καταργήσεως τοῦ κράτους τοῦ θανάτου εἶναι πηγή ἀνεκλαλήτου χαρᾶς, «ἐλευθέρας ἀπό τάς δεσμεύσεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου».
«Χαρᾶς τά πάντα πεπλήρωται, τῆς ἀναστάσεως τήν πεῖραν εἰληφότα». Ἔκρηξις «χαρᾶς μεγάλης» ἡ Ἀνάστασις διαποτίζει ὁλόκληρον τήν ἐκκλησιαστικήν ζωήν, τό ἦθος καί τήν ποιμαντικήν δρᾶσιν, ὡς πρόγευσις τῆς πληρότητος ζωῆς, γνώσεως καί χαρᾶς τῆς αἰωνίου Βασιλείας τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὀρθόδοξος πίστις καί ἀπαισιοδοξία εἶναι ἀσύμβατα μεγέθη.
Τό Πάσχα εἶναι διά τόν ἄνθρωπον ἑορτή ἐλευθερίας καί νίκη κατά τῶν ἀλλοτριωτικῶν δυνάμεων, ἐκκλησιοποίησις τῆς ὑπάρξεώς μας, πρόσκλησις εἰς συνερ-γίαν διά τήν μεταμόρφωσιν τοῦ κόσμου.
Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καθίσταται «ἕνα μεγάλο Πάσχα», ὡς πορεία πρός «τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ».
Τό βίωμα τῆς Ἀναστάσεως ἀποκαλύπτει τό κέντρον καί τήν ἐσχατολογικήν διάστασιν τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας. Αἱ βιβλικαί μαρτυρίαι περί τῆς Ἐγέρσεως τοῦ Σωτῆρος ἀνα-δεικνύουν τήν δύναμιν τῆς ἐλευθερίας τῶν πιστῶν, εἰς τήν ὁποίαν καί μόνην φανεροῦται τό «μέγα θαῦμα», τό ὁποῖον παραμένει ἀπρόσιτον εἰς κάθε κατα-ναγκασμόν. «Βουλομένων γάρ, οὐ τυραννουμένων τό τῆς σωτηρίας μυστήριον».
Ἡ ἀποδοχή τῆς θείας δωρεᾶς ὡς «διάβασις» τοῦ πιστοῦ πρός τόν Χριστόν, εἶναι ἡ ἐλευθέ-ρα ὑπαρκτική ἀπάντησις εἰς τήν ἀγαπητικήν καί σωστικήν «διάβασιν» τοῦ Ἀναστάντος πρός τόν ἄνθρωπον. «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν».
Τό μυστήριον τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου συνεχίζει καί σήμερον νά κλονίζῃ τάς θετικιστικάς βεβαιότητας τῶν ἀρνητῶν τοῦ Θεοῦ ὡς «ἀρνήσεως τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας», τούς ὀπαδούς τῆς «φενάκης τῆς αὐτοπραγματώσεως χωρίς Θεόν» καί τούς θαυμαστάς τοῦ συγχρόνου «ἀνθρωποθεοῦ». Δέν ἀνήκει τό μέλλον εἰς τόν ἐγκλω-βισμόν εἰς τήν αὐτάρεσκον, συρρικνωτικήν καί κλειστήν ἐνθαδικότητα. Δέν ὑπάρχει ἀληθής ἐλευθερία χωρίς Ἀνάστασιν, χωρίς προοπτικήν αἰωνιότητος.
Πηγήν ἀναστασίμου εὐφροσύνης διά τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν ἀποτελεῖ ἐφέτος καί ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα ὑπό σύμπαντος τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, ὁμοῦ μετά τῆς 1700ῆς ἐπετείου τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία κατεδίκασε τήν κακοδοξίαν τοῦ Ἀρείου, τοῦ «κατασμικρύναντος τῆς Τριάδος τόν ἕνα, Υἱόν καί Λόγον ὄντα Θεοῦ», καί ἐθέσπισε τόν τρόπον καθορισμοῦ τῆς ἡμερομηνίας διά τήν ἑορτήν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος.
Ἡ Σύνοδος τῆς Νικαίας ἐγκαινιάζει μίαν νέαν περίοδον εἰς τήν συνοδικήν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας, τήν μετάβασιν ἀπό τό τοπικόν εἰς τό οἰκουμενικόν συνοδικόν ἐπίπεδον. Ὡς γνωστόν, ἡ Α´ Οἰκουμενική Σύνοδος εἰσήγαγε τόν «ἄγραφον» ὅρον «ὁμοούσιος» εἰς τό Σύμβολον τῆς πίστεως, μέ σαφῆ σωτηριολογικήν ἀναφοράν, ἡ ὁποία παραμένει τό οὐσιῶδες χαρακτηριστικόν τῶν δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, οἱ ἑορτασμοί τῆς μεγάλης ἐπετείου δέν εἶναι στροφή πρός τό παρελθόν, ἐφ᾿ ὅσον τό «πνεῦμα τῆς Νικαίας» ἐνυπάρχει ἀδιαπτώτως εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἑνότης τῆς ὁποίας συναρτᾶται μέ τήν ὀρθήν κατανόησιν καί ἀνάπτυξιν τῆς συνοδικῆς ταυτότητός της. Ὁ λόγος περί τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὑπενθυμίζει τά κοινά χριστιανικά ἀρχέτυπα καί τήν σημασίαν τοῦ ἀγῶνος κατά τῶν διαστρεβλώσεων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί μᾶς προτρέπει νά στραφῶμεν πρός τό βάθος καί τήν οὐσίαν τῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ δέ κατά τό παρόν ἔτος κοινός ἑορτασμός τῆς «Ἁγιωτάτης τοῦ Πάσχα ἡμέρας» ἀναδεικνύει τήν ἐπικαιρότητα τοῦ θέματος, ἡ λύσις τοῦ ὁποίου ὄχι μόνον ἐκφράζει τόν σεβασμόν τῆς Χριστιανοσύνης πρός τά θεσπίσματα τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας, ἀλλά καί τήν συνείδησιν ὅτι «οὐ πρέπει ἐν τοιαύτῃ ἁγιότητι εἶναί τινα διαφοράν».
Μέ τοιαῦτα αἰσθήματα, ἔμπλεοι τοῦ φωτός καί τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως καί ἀναβοῶντες τό κοσμοχαρμόσυνον «Χριστός Ἀνέστη», ἄς τιμήσωμεν τήν κλητήν καί ἁγίαν ἡμέραν τοῦ Πάσχα διά τῆς ὁλοψύχου ὁμολογίας τῆς πίστεως ἡμῶν εἰς τόν θανάτῳ τόν θάνατον πατήσαντα, πᾶσιν ἀνθρώποις καί ἁπάσῃ τῇ κτίσει ζωήν χαρισά-μενον Λυτρωτήν, διά τῆς πιστότητος εἰς τάς τιμίας παραδόσεις τῆς Μεγάλης Ἐκκλη-σίας καί διά τῆς ἀνυποκρίτου πρός τόν πλησίον ἀγάπης, ἵνα δοξάζηται καί διά πάντων ἡμῶν τό ὑπερουράνιον ὄνομα τοῦ Κυρίου τῆς δόξης.
Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βκε´
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος
διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα εὐχέτης πάντων ὑμῶν.
- Αυτοκίνητο: Από τα υψηλότερα ποσοστά ανάκλησης έχει η Ελλάδα αλλά και το καλύτερο ποσοστό επισκευής
- Ανακοινώθηκε ο προγραμματισμός των εξετάσεων στα γυμνάσια και τα λύκεια της Ελλάδας
- Αντιμέτωπη με ιστορικές πλημμύρες η Ευρώπη το 2024
- Αρθρο: Η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και οι Δασμοί του Τραμπ: Από τη Φτώχεια στη Νέα Σκλαβιά ( της Μαρίας Τολίκα)
- Πασχαλινό Μήνυμα Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου: Το Πάσχα είναι διά τον άνθρωπον εορτή ελευθερίας και νίκη κατά των αλλοτριωτικών δυνάμεων
ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ
Μητροπολίτης Γερμανίας κ.κ. Αυγουστίνος: Στην Ανάσταση του Χριστού στηρίζονται η χαρά και η απουσία του φόβου και από τη δική μας ζωή
“Ἡ πηγαία καὶ βαθιὰ χαρά μας στηρίζεται στὴν προσδοκία καὶ τῆς δικῆς μας Ἀνάστασης, στὴν πίστη ὅτι «τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς χωρίσει ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ μᾶς». Γι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο, ἄλλωστε, ἡ χαρά μας εἶναι «ἀπερίγραπτη»”, σημειώνει ο Μητροπολίτης Γερμανίας και Έξαρχος Κεντρώας Ευρώπης κ.κ. Αυγουστίνος στο Πασχαλινό μήνυμά του.
“Καὶ ἡ ἀπουσία τοῦ φόβου ἀπὸ τὴ ζωή μας στηρίζεται στὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸ πλευρό μας, ἀκριβῶς ὅπως μᾶς τὸ ὑποσχέθηκε: «Κι ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σας πάντα ὣς τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου»”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης.
Πασχαλινὸ Μήνυμα 2025
Μητροπολίτου Γερμανίας καὶ Ἐξάρχου Κεντρῴας Εὐρώπης
Αὐγουστίνου
«Χαίρετε! … μὴ φοβεῖσθε!»
(Μτθ. 28, 9·10)
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι τῆς Γερμανίας,
τὰ ξημερώματα τῆς τρίτης ἡμέρας μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ πάνω στὸν Σταυρὸ πῆγαν κάποιες ἀπὸ τὶς μαθήτριές Του νὰ δοῦν τὸν τάφο Του καὶ νὰ ἀλείψουν τὸ σῶμα Του μὲ ἀρώματα, ὅπως ὅριζε ἡ ἰουδαϊκὴ παράδοση. Ἐκεῖ, πρῶτες αὐτές, ἔγιναν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεώς Του καὶ κλήθηκαν νὰ μεταφέρουν, πρῶτες αὐτὲς πάλι, τὸ συγκλονιστικὸ νέο στοὺς μαθητὲς τοῦ Κυρίου.
Ὅταν βγῆκαν ἀπὸ τὸ μνῆμα, ὅπως μαρτυροῦν οἱ Εὐαγγελιστές, τὶς εἶχαν κυριεύσει δύο συναισθήματα: φόβος καὶ χαρὰ μεγάλη. Φόβος ἀπὸ τὴν συνάντηση μὲ τὸν ἄγγελο Κυρίου, ποὺ «ἡ ὄψη του ἦταν σὰν ἀστραπὴ καὶ τὰ ροῦχα του ὁλόλευκα σὰν τὸ χιόνι», καὶ ἀπὸ τὸ ἄδειο μνῆμα. Ἀλλὰ καὶ χαρὰ μεγάλη, διότι ὁ Διδάσκαλος, ὅπως τοὺς διαβεβαίωσε ἤδη πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος Του, ἀναστήθηκε ἀπὸ τοὺς νεκρούς.
Κι ἐνῷ βρίσκονταν καθ᾽ ὁδὸν γιὰ νὰ ποῦν τὸ νέο στοὺς μαθητές, τὶς συνάντησε ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε σ᾽ αὐτὲς τρεῖς λέξεις: «χαίρετε!» καὶ «μὴ φοβᾶστε!» καὶ μετὰ τὶς προέτρεψε, ἀφοῦ ἀναγγείλουν τὸ νέο στοὺς μαθητές, νὰ πᾶνε ὅλοι στὴ Γαλιλαία γιὰ νὰ Τὸν δοῦν.
Κι ἐμεῖς καλούμαστε νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὸν ἀναστημένο Χριστό, ἀλλὰ καὶ νὰ γίνουμε μὲ τὴ ζωή μας μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεώς Του. Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀφοῦ προσκυνήσαμε τὰ πάθη τοῦ Κυρίου, τώρα δοξάζουμε τὴν Ἀνάστασή Του. Αὐτὴ εἶναι τὸ δῶρο τοῦ Χριστοῦ σὲ ὅλους μας, «ἕνα δῶρο ποὺ ριζικὰ ἀλλάζει τὴ διάθεσή μας ἀπέναντι σὲ κάθε κατάσταση αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἀκόμη καὶ ἀπέναντι στὸ θάνατο. … Ἡ πίστη μας εἶναι ὅτι μὲ τὸ δικό Του θάνατο ὁ Χριστὸς ἄλλαξε ἀκριβῶς τὴ φύση τοῦ θανάτου. Τὸν ἔκανε πέρασμα στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μεταμορφώνοντας τὴ δραματικότερη τραγωδία σὲ αἰώνιο θρίαμβο, σὲ νίκη».
Ἐδῶ, στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, στηρίζονται ἡ χαρὰ καὶ ἡ ἀπουσία τοῦ φόβου καὶ ἀπὸ τὴ δική μας ζωή.
Ἡ πηγαία καὶ βαθιὰ χαρά μας στηρίζεται στὴν προσδοκία καὶ τῆς δικῆς μας Ἀνάστασης, στὴν πίστη ὅτι «τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς χωρίσει ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ μᾶς». Γι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο, ἄλλωστε, ἡ χαρά μας εἶναι «ἀπερίγραπτη».
Καὶ ἡ ἀπουσία τοῦ φόβου ἀπὸ τὴ ζωή μας στηρίζεται στὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸ πλευρό μας, ἀκριβῶς ὅπως μᾶς τὸ ὑποσχέθηκε: «Κι ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σας πάντα ὣς τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου». Σὲ ὅλες τὶς τρικυμίες τοῦ βίου μας, ὅσο δυνατὲς κι ἂν εἶναι, ἡ ἴδια φωνὴ ποὺ μίλησε στοὺς μαθητὲς στὴ λίμνη τῆς Γεννησαρέτ, αὐτὴ λέει καὶ σ᾽ ἐμᾶς: «Ἔχετε θάρρος, ἐγὼ εἶμαι· μὴ φοβᾶστε!». Κι ὅταν ἀκόμα «ἀπὸ παντοῦ μᾶς περιμένουν δυσκολίες, πόλεμοι ἀπ᾽ ἔξω, ἀνησυχίες καὶ φόβοι ἀπὸ μέσα», ἐμεῖς δὲν δειλιάζουμε. Ἀγαποῦμε τὸν Χριστό, ποὺ πάτησε μὲ τὸν θάνατό Του τὸν θάνατο, καὶ γνωρίζουμε ἐκ πείρας ὅτι «ἡ τέλεια ἀγάπη διώχνει τὸν φόβο».
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι τῆς Γερμανίας,
εἴθε νὰ εἶναι γεμάτη ἀπὸ τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως ἡ ζωή μας κι ἐμεῖς νὰ πορευόμαστε σ᾽ αὐτὴν μὲ χαρὰ καὶ μὲ ἀφοβία, ἔτσι ὅπως ἀκριβῶς ταιριάζει σ᾽ ἐκείνους ποὺ ἀγαποῦν τὸν Θεό, Αὐτὸν ποὺ «πρῶτος μᾶς ἀγάπησε». «Χαρᾶς τὰ πάντα πεπλήρωται»: Χριστὸς ἀνέστη!
Βόννη, Ἅγιο Πάσχα 2025
Ὁ Μητροπολίτης σας
ὁ Γερμανίας Αὐγουστῖνος
- Αυτοκίνητο: Από τα υψηλότερα ποσοστά ανάκλησης έχει η Ελλάδα αλλά και το καλύτερο ποσοστό επισκευής
- Ανακοινώθηκε ο προγραμματισμός των εξετάσεων στα γυμνάσια και τα λύκεια της Ελλάδας
- Αντιμέτωπη με ιστορικές πλημμύρες η Ευρώπη το 2024
- Αρθρο: Η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και οι Δασμοί του Τραμπ: Από τη Φτώχεια στη Νέα Σκλαβιά ( της Μαρίας Τολίκα)
- Πασχαλινό Μήνυμα Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου: Το Πάσχα είναι διά τον άνθρωπον εορτή ελευθερίας και νίκη κατά των αλλοτριωτικών δυνάμεων
Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της UNESCO, μετά από πρωτοβουλία της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στον Οργανισμό, πρότεινε τη Δευτέρα 14 Απριλίου, με ομόφωνη απόφασή του, να ανακηρυχθεί η 9η Φεβρουαρίου τού κάθε έτους ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας.
Η 9η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί και γιορτάζεται ως η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας συνδεδεμένη με την ημερομηνία θανάτου (9 Φεβρουαρίου 1857) του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού. Θεσμοθετήθηκε το 2017, με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Εξωτερικών και Παιδείας της Ελλάδας.
Η πρωτοβουλία για την καθιέρωση μιας ημέρας αφιερωμένης στην Ελληνική γλώσσα άρχισε το 2014 από έμπνευση του καθηγητή Γιάννη Κορινθίου, τότε Προέδρου της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων της Ιταλίας. Πρωτοστάτησαν στην κινητοποίηση για την καθιέρωση της ημέρας τα κλασικά λύκεια και η Ελληνική Κοινότητα της Νάπολης και Καμπανίας.
Αρχικά υπήρξε ένα σχέδιο νόμου με τίτλο «Καθιέρωση Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνοφωνίας και Ελληνικού Πολιτισμού» με προτεινόμενη μέρα την 20η Μαΐου, ημέρα γέννησης του Σωκράτη. Τελικά επελέγη η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του (1798-1857) με Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ της 24ης Απριλίου 2017, αρ. 1384) και με τίτλο «Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας».
Η Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας αγκαλιάστηκε από τον Απόδημο Ελληνισμό, και κάθε χρόνο γιορτάζεται με πλήθος εκδηλώσεων και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδας αλλά κυρίως από τα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού, τις έδρες νεοελληνικών σπουδών και τους ομογενειακούς φορείς σε όλο τον κόσμο.
Ο Δρ. Ιωάννης Κορίνθιος, Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλαβρίας, Ιστορικός, Λεξικογράφος, πρώην Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας, φιλοξενήθηκε στο παγκόσμιο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ “Η Φωνή της Ελλάδας” / “The Voice of Greece”, στην εκπομπή “Έλληνες παντού”, με τον Θανάση Χούπη και μίλησε για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας τονίζοντας ότι στόχος είναι να αναγνωριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα και από την Unesco.
«Θα πρέπει να καθιερωθούν εκδηλώσεις, σε όλα τα Σχολεία της Ελλάδας, για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού, όπως αυτές που πραγματοποιούνται σε αναρίθμητα, ξένα Σχολεία και Πανεπιστήμια, σε όλο τον κόσμο, αλλά και σε Σχολεία της Ομογένειας. Ταυτοχρόνως, η Πολιτεία πρέπει να ολοκληρώσει τη διαδικασία, σε επίπεδο ΟΗΕ/UNESCO, ώστε η 9η Φεβρουαρίου να είναι πραγματικά Παγκόσμια Ημέρα!» ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Από το 2017 η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας είναι μια γέφυρα που ενώνει σχολεία, λαούς, γλώσσες, πολιτισμούς, ηπείρους. Είναι ταυτόχρονα και πρώτιστο εργαλείο πολιτιστικής διπλωματίας, δυναμικό και θαυματουργό. Κάθε χρόνο στις 9 Φεβρουαρίου προβάλλεται επίσης ο ελληνικός πολιτισμός, όπως αυτός επέδρασε μέσα στον χρόνο και συνέβαλε στην διαμόρφωση ενός οικουμενικού κώδικα αξιών.
Είναι πάντα σημαντικός και καθοριστικός ο τόπος και ο χρόνος όπου συλλαμβάνεται μια καλή ιδέα» λέει.
Στις 12 Απριλίου 2014, ως πρόεδρος τότε της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας ο κ. Κορίνθιος έκανε έκκληση από τη Νάπολη για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας και Παιδείας. Η έκκληση αυτή έθεσε σε λειτουργία τη διαδικασία της υλοποίησης με την κινητοποίηση των Λυκείων, των Ελλήνων και των Φιλελλήνων της Ιταλίας.
«Χάρη σε αυτή την ενθουσιώδη ανταπόκριση στις 17 Ιουνίου του 2014 απέστειλα συγκεκριμένη έκκληση στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και μετά από λίγες ημέρες, στις 5 Ιουλίου, προώθησα την ίδια έκκληση στον Πρόεδρο της Κύπρου και στην UNESCO. Τους επόμενους μήνες επισκέφθηκα στην Ελλάδα τρεις φορές και παρουσίασα σε δυο κοινοβουλευτικές επιτροπές τον Οκτώβριο και τον Δεκέμβριο του 2014 την πρόταση αυτή».
Η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού ποιητή Διονύσιου Σολωμού, καθιερώθηκε ως Ημέρα Τιμής για την Ελληνική Γλώσσα, σύμφωνα με την υπ. αριθμ. 17889 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Εξωτερικών και Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων (ΦΕΚ Β΄ 1384/24/04/2017). Το 2017 και το Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου υιοθέτησε την αντίστοιχη απόφαση της ελληνικής πολιτείας, καθιερώνοντας την 9η Φεβρουαρίου, ως «Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας».
Ακολούθως η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας θεσμοθετήθηκε και στη Ρουμανία με τον Ν.204/20.07.2018, με πρωτοβουλία της Ένωσης Ελλήνων της Ρουμανίας (ΕΕΡ, ρουμανικά: Uniunea Elena din Romania, UER).
Αξίζει να αναφερθεί ότι οι Ημέρες Γλώσσας, στα Ηνωμένα Έθνη, καθιερώθηκαν το 2010 για να γιορτάσουν την πολυγλωσσία και την πολιτιστική πολυμορφία.
- Αυτοκίνητο: Από τα υψηλότερα ποσοστά ανάκλησης έχει η Ελλάδα αλλά και το καλύτερο ποσοστό επισκευής
- Ανακοινώθηκε ο προγραμματισμός των εξετάσεων στα γυμνάσια και τα λύκεια της Ελλάδας
- Αντιμέτωπη με ιστορικές πλημμύρες η Ευρώπη το 2024
- Αρθρο: Η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και οι Δασμοί του Τραμπ: Από τη Φτώχεια στη Νέα Σκλαβιά ( της Μαρίας Τολίκα)
- Πασχαλινό Μήνυμα Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου: Το Πάσχα είναι διά τον άνθρωπον εορτή ελευθερίας και νίκη κατά των αλλοτριωτικών δυνάμεων
25η Μαρτίου μια επανάσταση που δε πρέπει μόνο να την τιμάμε αλλά και να την συλλογιζόμαστε κάθε στιγμή. Σε κάθε γωνιά του κόσμου ο απόδημος ελληνισμός γιόρτασε και τίμησε την εθνική παλιγγενεσία (την επανάσταση του 1821 εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας).
Στη Γερμανία, σε όλες τις γωνιές της χώρας πραγματοποιήθηκαν μικρές και μεγάλες εκδηλώσεις τιμώντας την μνήμη των ηρώων που σήκωσαν ανάστημα και ζήτησαν λευτεριά.
Από το Αννόβερο , όλοι οι ελληνικοί φορείς γιόρτασαν στην κεντρική πλατεία , στο Μόναχο, στην Νυρεμβέργη, στο Βερολίνο η επίσημη δεξίωση της Πρεσβείας, στο Ντύσσελντορφ.
Δοξολογία για την επέτειο της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1821
Στο Ντύσσελντορφ την Κυριακή 30 Μαρτίου εψάλη Δοξολογία που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό της Ενορίας Αγίου Αποστόλου Ανδρέου χοροστατούντος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Γερμανίας και Εξάρχου Κεντρώας Ευρώπης κ. Αυγουστίνου, παρουσία του νέου Πρέσβη της Ελλάδος στη Γερμανία κ. Αλέξανδρου Παπαϊωάννου και του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στο Ντύσσελντορφ κ. Βασίλη Κοΐνη. Σύσσωμη η οργανωμένη ομογένεια και τα σχολεία με υψωμένα τα λάβαρα και τις σημαίες όπως και πλήθος κόσμου.
Ρίγη συγκίνησης και υπερηφάνειας κυρίευσαν όλο το εκκλησίασμα όταν εψάλη ο Ακάθιστος Ύμνος «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια».
Με το πέρας της Δοξολογίας ο Πρέσβης κ. Παπαϊωάννου ανάγνωσε τον χαιρετισμό του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Τασούλα.
Απόσπασμα:« Ελληνίδες και Έλληνες του εξωτερικού η θησεία των ηρώων της επανάστασης, καθώς και η ανιδιοτελής προσφορά των Ελλήνων της διασποράς, μας γεμίζει περηφάνεια ως έθνος και μας εμπνέει για την οικοδόμηση ενός πνεύματος ασφάλειας και ευημερίας. Η χώρα μας άλλωστε παρά τις δυσκολίες παραμένει ένας πυλώνας σταθερότητας και ειρήνης σε μια ταραγμένη αλλά στρατηγικά καθοριστική γειτονιά σε έναν αβέβαιο κόσμο. Με ενότητα και πίστη στις δυνάμεις και τις αρχές του ελληνισμού θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, ο καθένας από το μετερίζι του για μια πατρίδα ισχυρή και έναν κόσμο δικαιότερο….»
Μετά τον χαιρετισμό του Προέδρου της Δημοκρατίας ο κ. Παπαϊωάννου και έκανε αναφορά για την συνεισφορά των Γερμανών στον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία και ιδιαίτερα στον Γκαίτε για τα φιλελληνικά του συναισθήματα. Αλλά και στον απανταχού ελληνισμό της Γερμανίας δείχνοντας εμπράκτως στο λίγο διάστημα που βρίσκεται στη Γερμανία πόσο τον έχουν αγκαλιάσει και θέλουν να βοηθήσουν, κάτι που τον συγκινεί και τον ευχαριστεί πάρα πολύ!
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.Αυγουστίνος τόνισε την παρουσία των διπλωματών και των εντιμότατων αξιωματικών, παρουσία που δίνει δύναμη στο δύσκολο αγώνα που έχει ο ελληνισμός στη Γερμανία.
Σ.Μ Αυγουστίνος: « Εμείς εδώ στη Γερμανία δεν είμαστε απόδημοι, ενδημούμε. Ενσωματωνόμαστε στη Γερμανία, δε θέλουμε όμως ποτέ να αφομοιωθούμε, να σβήσουμε, να μην υπάρχουμε ως Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί.»
Στο κλείσιμο του λόγου του επισήμανε τον επικίνδυνο δρόμο της Τουρκίας και ολοκλήρωσε με ευχές για ευλογία σε όλες τις οικογένειες και ειρήνη.
Η Δοξολογία έκλεισε με το Ζήτω η Πατρίδα μας και τον Εθνικό μας Ύμνο.
Στη συνέχεια παρατέθηκε δεξίωση στο ενοριακό κέντρο και δόθηκε η δυνατότητα να παρακολουθήσουν την έκθεση φωτογραφίας του Αγίου Όρους.
- Αυτοκίνητο: Από τα υψηλότερα ποσοστά ανάκλησης έχει η Ελλάδα αλλά και το καλύτερο ποσοστό επισκευής
- Ανακοινώθηκε ο προγραμματισμός των εξετάσεων στα γυμνάσια και τα λύκεια της Ελλάδας
- Αντιμέτωπη με ιστορικές πλημμύρες η Ευρώπη το 2024
- Αρθρο: Η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και οι Δασμοί του Τραμπ: Από τη Φτώχεια στη Νέα Σκλαβιά ( της Μαρίας Τολίκα)
- Πασχαλινό Μήνυμα Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου: Το Πάσχα είναι διά τον άνθρωπον εορτή ελευθερίας και νίκη κατά των αλλοτριωτικών δυνάμεων
- Μητροπολίτης Γερμανίας κ.κ. Αυγουστίνος: Στην Ανάσταση του Χριστού στηρίζονται η χαρά και η απουσία του φόβου και από τη δική μας ζωή
- 2η Εθελοντική αιμοδοσία στο Ντύσσελντορφ με συνεργασία του Ιατρικού συλλόγου Genesis e.V και Ενορίας Αποστόλου Αγίου Ανδρέα
- Εθνικός ύμνος Ντύσσελντορφ 30 Απριλίου 2025
- Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Γερμανίας και Εξάρχου Κεντρώας Ευρώπης κ.κ Αυγουστίνου στην Δοξολογία για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 (2025)
- ”ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ΄΄ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΛΙΛΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΣΤΟ ΝΤΥΣΣΕΛΝΡΟΡΦ
- Νίκη Κεραμέως Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (ΗΜΕΡΑ ΚΑΡΙΕΡΑΣ Düsseldorf 14 Δεκεμβρίου 2024)
- Εθελοντική αιμοδοσία στο Ντύσσελντορφ με συνεργασία του Ιατρικού συλλόγου Genesis e.V και Ενορίας Αποστόλου Αγίου Ανδρέα
ΒΙΝΤΕΟ
Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Γερμανίας και Εξάρχου Κεντρώας Ευρώπης κ.κ Αυγουστίνου στην Δοξολογία για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 (2025)
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.Αυγουστίνος τόνισε την παρουσία των διπλωματών και των εντιμότατων αξιωματικών, παρουσία που δίνει δύναμη στο δύσκολο αγώνα που έχει ο ελληνισμός στη Γερμανία.
Σ.Μ Αυγουστίνος: « Εμείς εδώ στη Γερμανία δεν είμαστε απόδημοι, ενδημούμε. Ενσωματωνόμαστε στη Γερμανία, δε θέλουμε όμως ποτέ να αφομοιωθούμε, να σβήσουμε, να μην υπάρχουμε ως Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί.»
- 2η Εθελοντική αιμοδοσία στο Ντύσσελντορφ με συνεργασία του Ιατρικού συλλόγου Genesis e.V και Ενορίας Αποστόλου Αγίου Ανδρέα
- Εθνικός ύμνος Ντύσσελντορφ 30 Απριλίου 2025
- Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Γερμανίας και Εξάρχου Κεντρώας Ευρώπης κ.κ Αυγουστίνου στην Δοξολογία για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 (2025)
- ”ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ΄΄ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΛΙΛΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΣΤΟ ΝΤΥΣΣΕΛΝΡΟΡΦ
- Αυτοκίνητο: Από τα υψηλότερα ποσοστά ανάκλησης έχει η Ελλάδα αλλά και το καλύτερο ποσοστό επισκευής
- Ανακοινώθηκε ο προγραμματισμός των εξετάσεων στα γυμνάσια και τα λύκεια της Ελλάδας
- Αντιμέτωπη με ιστορικές πλημμύρες η Ευρώπη το 2024
- Αρθρο: Η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και οι Δασμοί του Τραμπ: Από τη Φτώχεια στη Νέα Σκλαβιά ( της Μαρίας Τολίκα)
- Πασχαλινό Μήνυμα Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου: Το Πάσχα είναι διά τον άνθρωπον εορτή ελευθερίας και νίκη κατά των αλλοτριωτικών δυνάμεων
Αυτοκίνητο: Από τα υψηλότερα ποσοστά ανάκλησης έχει η Ελλάδα αλλά και το καλύτερο ποσοστό επισκευής
Ανακοινώθηκε ο προγραμματισμός των εξετάσεων στα γυμνάσια και τα λύκεια της Ελλάδας
Αντιμέτωπη με ιστορικές πλημμύρες η Ευρώπη το 2024
Αρθρο: Η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση και οι Δασμοί του Τραμπ: Από τη Φτώχεια στη Νέα Σκλαβιά ( της Μαρίας Τολίκα)
Πασχαλινό Μήνυμα Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου: Το Πάσχα είναι διά τον άνθρωπον εορτή ελευθερίας και νίκη κατά των αλλοτριωτικών δυνάμεων
You must be logged in to post a comment Login