Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ο άνθρωπος είναι από τη φύση του «ζώο πολιτικό». Η ηθική και πνευματική του ολοκλήρωση λοιπόν, σύμφωνα με την αριστοτελική αντίληψη βρίσκεται στην ενεργή ενασχόληση του με τα κοινά, την ίδια την πόλη και την ευημερία της. Ωστόσο, η έννοια της πολιτικής όπως την αποτύπωσε αιώνια στο έργο του ο αρχαίος φιλόσοφος διαφέρει αισθητά από την σύγχρονη σημασία της λέξης.
Στον κόσμο του σήμερα, η πολιτική που πρωτοξεκίνησε από την αρχαία αγορά της Αθήνας είναι συνυφασμένη στο υποσυνείδητο πολλών πολιτών με έναν σκοτεινότερο χώρο κυριευμένο από το συμφέρον, την ιδιοτέλεια και την κερδοσκοπία. Στο ανήσυχο μυαλό των νέων, ειδικότερα, η εικόνα μιας ομάδας αρκετά μεγαλύτερων από αυτούς ανθρώπων, οι οποίοι κινούν τα νήματα της ζωής τους, φαντάζει εξωπραγματική έως τρομακτική. Οι νέοι με τα ιδανικά, τα όνειρα και την αισιοδοξία τους, αδυνατούν να ταυτιστούν με τους περισσότερους πολιτικούς, ενώ η αρχέγονη ανάγκη τους να αλλάξουν τον κόσμο και να τον εξελίξουν συγκρούεται με την επιθυμία των εκάστοτε κυβερνήσεων ανά τον κόσμο να διατηρήσουν την υπάρχουσα τάξη των πραγμάτων.
Στην Ελλάδα συγκεκριμένα, στον λαιμό της νεολαίας υπάρχει ένας διαρκής κόμπος στην διαπίστωση ότι οι φωνές τους δεν ακούγονται ενώ πολλές φορές γίνονται προσπάθειες να τις αποσιωπήσουν. Η έλλειψη αξιοκρατίας στο εκπαιδευτικό σύστημα και την αγορά εργασίας, η διαφθορά, η οικονομική κρίση, καθιστούν το μέλλον τους στην Ελλάδα αβέβαιο, βουτηγμένο σε συμβιβασμούς που τους κόβουν τα φτερά. Παλεύουν διαρκώς εσωτερικά με την αδικία που νιώθουν, αλλά και με την Ελλάδα την ίδια που αντί να τους προστατεύει τους διώχνει μακριά της. Το λεγόμενο “brain drain”, η μετανάστευση δηλαδή των λαμπρών νέων επιστημόνων της χώρας στο εξωτερικό σε αναζήτηση καλύτερων ευκαιριών, είναι και η πιο τρανταχτή απόδειξη πως κάτι πάει στραβά. Ακόμη και οι νέοι που μένουν πίσω, σε ένα μεγάλο βαθμό απαξιώνουν την πολιτική καθαυτή, απέχουν από πολιτικές διαδικασίες όπως οι εκλογές και καυτηριάζουν ένα σύστημα που διαχρονικά βάζει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους σε δεύτερη μοίρα.
Παρά τις δυσοίωνες εξελίξεις, η αυλαία για το τέλος της παράστασης δεν έχει πέσει ακόμα. Τα νέα για τον αγώνα και τις διαμαρτυρίες των σπουδαστών αλλά και απόφοιτων των δραματικών σχολών ενάντια στο διάταγμα που ορίζει την εξίσωση των πτυχίων τους με αυτό του λυκείου, έχουν εξαπλωθεί παντού, ξεπερνώντας τα όρια της Ελλάδας όπως εκείνη ξεπέρασε τα δικά τους. Οι νέοι δεν μένουν με σταυρωμένα χέρια και αναλαμβάνουν δράση. Δραστηριοποιούνται και ενημερώνονται για πολιτικά θέματα που τους αφορούν μέσα από τα ίδια τους τα πανεπιστήμια, τους πυλώνες δημιουργίας πολιτικής συνείδησης. Ίσως οι εξελίξεις να μην είναι τόσο δυσοίωνες τελικά. Ίσως υπάρχει τελικά ελπίδα για αυτό το «πολιτικό ζώο» του Αριστοτέλη. Όπως είπε και ο Ναζίμ Χικμέτ: «Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, πώς θα γεννούνε τα σκοτάδια λάμψη;»
Της Ελενας Παρασκευοπούλου
Ελενα Παρασκευοπούλου Φοιτήτρια Αγγλικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Συνέπεια της ταχύτητας και της επιφάνειας των ημερών μας είναι ότι ο κόσμος διαβάζει λιγότερο βιβλία. Ενημερώνεται λιγότερο από έγκυρα μέσα και αφιερώνει ελάχιστο χρόνο σε ανάγνωση άρθρων με θέμα πολιτικές αναλύσεις.
Οι πολιτικές και κοινωνικές τάσεις που επικρατούν στις μέρες μας αλλά και οι απερχόμενες Ευρωεκλογές, στάθηκαν αφορμή για την σύνταξη αυτού του άρθρου. Το ότι η επιφανειακή προσέγγιση έχει καθιερωθεί σε τόσες εκφάνσεις της ζωής στις μέρες μας, δεν είναι καινούργιο. Σε αυτό έχουν δώσει μέγιστη ώθηση τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ), εκ των οποίων το ΤΙΚ ΤΟΚ, είναι από αυτά που προάγουν την επιφανειακή προσέγγιση στο μέγιστο. Αυτό αρχίζει και φαίνεται γλαφυρά και στην ευρύτερη πολιτική σκηνή.
Στα δημοκρατικά καθεστώτα που ψηφίζουν οι πολίτες, κυριαρχούν τα ΜΚΔ. Άκουσον – άκουσον είσαι YouTuber / TIK TOKer, ε έχεις πιθανότητα να δώσεις υποψηφιότητα για πλάκα και να βγεις, Ευρωβουλευτής. Έχεις την δυνατότητα να έρθεις ωσάν αλεξιπτωτιστής, να διεκδικήσεις και να αναλάβεις την αρχηγία κόμματος αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μια από τις αιτίες είναι ότι η κομματική ‘πελατεία’ πλέον δεν δίνει σημασία στα πολιτικά επιχειρήματα.
Έχουν εκλείψει ως εκ τούτου και οι πολιτικοί ξιφουλκησμοί που θαυμάζαμε στο παρελθόν, με λογική και δόμηση. Τέτοιοι διάλογοι μεταξύ των πολιτικών έπλαθαν το πλήθος. Αυτές είναι που γαλουχούν συνειδήσεις και δημιουργούν πρότυπα. Αυτό έχει σαν συνέπεια ότι σπάνια πλέον και ο κόσμος μιλάει για πολιτική και αν το κάνει αυτό, λείπουν τα λογικά επιχειρήματα, στην καλύτερη περίπτωση, ενδέχεται να απουσιάζουν παντελώς. Οι πολιτικοί άρχοντες για πολλούς λόγους δεν εμπνέουν τον λαό τους.
Συνέπεια της ταχύτητας και της επιφάνειας των ημερών μας είναι ότι ο κόσμος διαβάζει λιγότερο βιβλία. Ενημερώνεται λιγότερο από έγκυρα μέσα και αφιερώνει ελάχιστο χρόνο σε ανάγνωση άρθρων με θέμα πολιτικές αναλύσεις. Σύμφωνα με τελευταίες αναλύσεις ο δείκτης νοημοσύνης παγκοσμίως είναι σε κάθοδο. Δεν είναι και αρκετές φορές που παρατηρείται στην παγκόσμια ιστορία. Η σύνδεση αυτού του φαινομένου είναι αναπόφευκτη με την όλο και αυξανόμενη επίδραση των ΜΚΔ. Η επικρατούσα επιφάνεια και ταχύτητα συμβάλλει στον φανατισμό, διασπορά ψευδών ειδήσεων. Η ανάλυση είναι το αντίδοτο, κάτι που όμως φαίνεται να εκλείπει.
Οι συνθήκες που περιγράφονται είναι σε έξαρση. Σε αυτό το περιβάλλον φανατισμού, ακραίες τάσεις της δεξιάς και αριστεράς φαίνεται να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. Εκεί «κατοικεί» και μια όλο και αυξανόμενη τάση που θέλει να πει STOP στην άκρατη παγκοσμιοποίηση, στις ροές μεταναστών και ταχύτατη προώθηση της Woke κουλτούρας (Δεξιά). Προφανώς η αριστερά πρεσβεύει τα αντίθετα. Δεν είναι απαραίτητο ότι είναι όλες αυτές προ απόρριψη. Θα πρέπει να βρεθούν οι κατάλληλοι μηχανισμοί, εργαλιοποιώντας τα ΜΚΔ για μαζικό διάλογο και κατάθεση ιδεών και όχι η προώθηση φαιδρών πολιτικών, που προσφέρουν «άναρθρες κραυγές». Χωρίς φανατισμούς θα πρέπει να προαχθεί ο δημόσιος διάλογος και να υπάρξουν οι κατάλληλες ζυμώσεις έτσι ώστε να χωνευθούν όλες οι γνώμες, το οποίο θα παράξει μια εποικοδομητική ζύμωση της κοινωνίας.
Με σχεδόν 350 εκατομμύρια αυτοκίνητα να κυκλοφορούν πλέον στους Ευρωπαϊκούς δρόμους δεν μπορούμε να θεωρήσουμε πως η συμβολή του διοξειδίου του άνθρακα στο παγκόσμιο αποτύπωμα είναι αμελητέα.
Όμως, είναι η ηλεκτροκίνηση η σωστή λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος;
Είμαι λίγο διχασμένος…από την στιγμή μάλιστα που πηγές, όπως το ινστιτούτο Fraunhover καθώς και ο Σύλλογος Μηχανικών Γερμανίας, επισημαίνουν πως είναι δύσκολα τα κριτήρια αξιολόγησης για τα οφέλη του ηλεκτρικού αυτοκινήτου σε σχέση με τους κινητήρες εσωτερικής καύσης.
Επίσης, τα πλεονεκτήματα της ηλεκτροκίνησης εάν δεχτούμε ότι έχουμε πετύχει τα κριτήρια για τους υπολογισμούς μας, πιάνουν τόπο μετά από πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα που στα μεγάλα αυτοκίνητα φτάνουν έως και τις 200.000 χιλιάδες χιλιόμετρα.
Εκτός αυτού μήπως και η εξόρυξη πρώτων υλών για την κατασκευή μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων κάνει ακόμη μεγαλύτερο κακό στο περιβάλλον;
Και μη ξεχάσω, ας προσπαθούν να μας πείσουν πως η κλιματική αλλαγή οφείλεται κυρίως στο διοξείδιο του άνθρακα και πως όλα τα έκτακτα καιρικά φαινόμενα οφείλονται αποκλειστικά εκεί, κάθε μορφή ενέργειας δεν εκλύει θερμότητα στο περιβάλλον;
Όσο παράγουμε ενέργεια, οποιασδήποτε μορφής δεν διοχετεύουμε θερμότητα στον περίγυρο; Για ποιον λόγο τώρα πρέπει λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση να πτωχεύσει, να επιβαρυνθεί και να επιβαρύνει την τσέπη του κάθε Ευρωπαίου Πολίτη για τον λόγο αυτό;
Και διευκρινίζω δεν λέω πως δεν υπάρχει κανένας λόγος ύπαρξης αυτών των οχημάτων. Όμως κι άλλες πτυχές παίζουν ρόλο στην οικολογική ισορροπία του ηλεκτρικού αυτοκινήτου. Εκτός από το αποτύπωμα του διοξειδίου του άνθρακα που φέρνει μαζί του το ηλεκτρικό αυτοκίνητο από την παραγωγή μπαταριών, σημαντική είναι επίσης η εξαγωγή πρώτων υλών για την μπαταρία. Για παράδειγμα, το λίθιο και το κοβάλτιο είναι ενσωματωμένα σε κάθε μπαταρία.
Μάλιστα πέντε έως οκτώ κιλά λιθίου απαιτούνται ανά μπαταρία για ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο μεσαίας κατηγορίας. Τα πολυτελή οχήματα με ηλεκτροκινητήρες απαιτούν ακόμη και τις διπλάσιες ποσότητες.
Περίπου τα δύο τρίτα των παγκόσμιων αποθεμάτων λιθίου βρίσκονται στις αλμυρές λίμνες της Νότιας Αμερικής – στη Χιλή, τη Βολιβία ή την Αργεντινή. Για την εξαγωγή του λιθίου, η άλμη αντλείται από τα βάθη, στην επιφάνεια και στη συνέχεια αποθηκεύεται. Εδώ ένα μέρος του νερού εξατμίζεται μέσω του ήλιου και η περιεκτικότητα σε λίθιο φτάνει περίπου στο 6%. Το λίθιο τελικά διαλύεται έξω από την άλμη χρησιμοποιώντας διάφορες χημικές ουσίες.
Η ποσότητα του νερού που εξατμίζεται είναι τεράστια. Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι περίπου 400.000 λίτρα νερού εξατμίζονται για έναν τόνο λιθίου. Υπολογίστηκε λοιπόν 4.000 έως 5.000 λίτρα ανά μπαταρία ανά ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Πριν λίγα μόλις χρόνια δεν λέγαμε πως θα υποφέρουμε από την λειψυδρία; Τι έγινε ξαφνικά βρε παιδιά, που βρέθηκε τόσο νερό για ξόδεμα;
Πάντως οι κάτοικοι γύρω από την αλμυρή λίμνη Atacama στη Χιλή διαμαρτύρονται ήδη για την πτώση της στάθμης των υπόγειων υδάτων και την αλάτωση του γλυκού νερού. Οι λιμνοθάλασσες στεγνώνουν, οι πληθυσμοί των πτηνών μειώνονται. Και η ανάγκη για λίθιο για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα συνεχίζει να αυξάνεται.
Η κατάσταση είναι παρόμοια και με το κοβάλτιο, μια άλλη σημαντική πρώτη ύλη για την μπαταρία των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Η μεγαλύτερη χώρα παραγωγής κοβαλτίου στον κόσμο είναι το Κονγκό. Περίπου 100.000 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων πολλών παιδιών, εργάζονται σε εξόρυξη μικρής κλίμακας εδώ. Εξάγουν την πρώτη ύλη κάτω από κακές συνθήκες εργασίας και συχνά χωρίς προστατευτικό ρουχισμό. Οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί και τα ατυχήματα συμβαίνουν συχνά. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες από τις επιχειρήσεις και την πολιτική, για παράδειγμα το να χρησιμοποιούνται μόνο πρώτες ύλες από δίκαιη εργασία.
Τα παραδείγματα εξόρυξης πρώτων υλών δείχνουν ότι οι μπαταρίες για ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι ιδιαίτερα επιβλαβείς για το περιβάλλον τουλάχιστον για χώρες που βρίσκονται μακριά και δεν βρίσκονται στο στόχαστρο/οπτικό πεδίο των οδηγών ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Ευρώπη. Όμως προκειμένου να βελτιωθεί η οικολογική ισορροπία των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στο κομμάτι αυτό, πρέπει να γίνουν σημαντικά και πιο αποδοτικά βήματα ως προς τους πόρους.
Γράφοντας μάλλον με έπιασε μελαγχολία, όσο καλές κι αν ήταν οι προθέσεις (εάν βέβαια υπήρχαν) της ηλεκτροκίνησης σίγουρα θυμίζουν σπασμοδικές κινήσεις. Διότι κατά τη γνώμη μου το σχέδιο δεν είναι μελετημένο μέχρι τέλους, τα κενά τεράστια και η τιμή του ρεύματος στα ύψη… και η διάθεση μου στον πάτο. Τι το ήθελα κι άρχισα να σκέφτομαι…
Ο απόδημος ελληνισμός πρέπει να διεκδικήσει τις δικές του εκλογικές περιφέρειες, εκλέγοντας τους δικούς του αντιπροσώπους μιας και πλέον είναι το μοναδικό εκλογικό σώμα της Ελλάδας που δεν εκλέγει άμεσα τους αντιπροσώπους της.
Στις 9 Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν οι Ευρωεκλογές για δεύτερη συνεχόμενη φορά ο απόδημος ελληνισμός είχε την δυνατότητα να συμμετέχει και να δηλώσει την παρουσία του δυστυχώς για εμένα απέτυχε.
Φέτος που έγινε άρση των περιοριστικών μέτρων και θεσμοθετήθηκε η επιστολική ψήφο ώστε να ξεπεράσουμε το πρόβλημα της μετακίνησης και τον αποστάσεων, φέτος που δεν είχε κανένας δικαιολογία για να μην συμμετέχει αποδείξαμε ότι δεν θέλουμε και δεν μπορούμε να επηρεάσουμε ουσιαστικά καταστάσεις, παρ΄ όλο τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είτε με τις ελλείψεις και αδυναμίες στην ελληνόγλωσση εκπαίδευσης είτε στις μεγάλες καθυστερήσεις έκδοσής ή αποστολή δικαιολογητικών του ΕΦΚΑ ώστε η 1η γενεά μεταναστών που πλέων στην 3η ηλικία προσπαθούν να πάρουν την σύνταξή τους.
Δεν μιλάω για τα μικρά άπειρα λάθη ελληνικών υπηρεσιών (θέλεις σε λανθασμένη αναγραφή ονομάτων σε δημόσια έγγραφα, θέλεις την μη ολοκλήρωση με λατινικά στοιχεία όπως στις νέες αστυνομικές ταυτότητες) που δυσκολεύουν την καθημερινότητα μας . Αντί να συμμετέχουμε και να στείλουμε το μήνυμά μας ότι είμαστε εδώ λάμψαμε δια της αδιαφορίας μας.
Η νέα γενιά επιστημόνων που αναγκάστηκε να φύγει από την χώρα που είναι; Και για να μη σας κουράζω να σας δώσω και τα νούμερα στην Γερμανία που υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 300.000 Έλληνες που θα μπορούσαν να πάρουν μέρος στις εκλογές στους εκλογικούς καταλόγους εγγραφήκανε μόλις 9.920, στο συνολικό των εγγραφών που έφτασε τις 50.200 απ΄ όλο τον κόσμο, ψηφίζοντας μόλις οι 36.645.
Θα πρέπει να αντιληφθούμε δύο απλά πράγματα :
1ον : Κανείς δεν θα μας δώσει κάτι εάν δεν το διεκδικήσουμε
2ον : Θα πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε και πως το θέλουμε, καλοί οι χοροί και γιορτές ο πολιτισμός και η πατριωτική συνείδηση θέλει κοινωνικές συμμαχίες και συμμετοχή.
Ο απόδημος ελληνισμός πρέπει να διεκδικήσει τις δικές του εκλογικές περιφέρειες, εκλέγοντας τους δικούς του αντιπροσώπους μιας και πλέον είναι το μοναδικό εκλογικό σώμα της Ελλάδας που δεν εκλέγει άμεσα τους αντιπροσώπους της.
Δεν υπάρχει πλέων δικαιολογία οφείλουμε να δούμε το αύριο κατάματα τα κόμματα και οι αρχηγοί των κομμάτων με τις επιλογές τους έδειξαν ότι τους είμαστε αδιάφοροι και είναι κατανοητό με αυτή την ελάχιστη συμμετοχή μας.
Του
Βασίλη Βούλγαρη
Εκδότη- Δημοσιογράφου
Ευρωπολίτη
voulgaris@europolitis.eu
Ακόμα ένα θύμα έκφυλης νεανικής βίας, ακόμα ένα θύμα που χτυπάει καμπανάκι για όλους μας ότι κάτι δεν πάει καλά.
Η διαφορά είναι ότι το θύμα ήταν ένα δικό μας παιδί και μας χτύπησε στο χαμηλό μας υπογάστριο ήταν ένα ελληνόπουλο 3ης γενεάς 20 χρονών που μόλις θα άνοιγε τα φτερά του πετάξει, ένα παιδί με ιδιαίτερες ευαισθησίες και ευγένεια μέσα από τα λεγόμενα των ανθρώπων που τον γνώριζαν.
Ο 20χρονος Φίλλιπος Τσάνης και η παρέα του στις 22 Ιουνίου δέχθηκαν επίθεση από παρέα νέων σε πάρκο της περιοχής Bad Oeynhausen της Βορείου Ρηνανίας Βεστφαλίας στις 1.30 π.μ, τα χτυπήματα ήτανε τόσο σκληρά και βίαια που δυστυχώς μετά από τρεις ημέρες υπέκυψε στα τραύματά του. Η οικογένεια παρ΄ όλο τον πόνο και την θλίψη τους έδειξαν μεγαλείο ψυχής προσφέροντας τα όργανα του νεαρού Φίλλιπου, ρίχνοντας γροθιά σ αυτούς που δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή και το σύστημα που απέτυχε να τον προστατέψει.
Για τον Θάνατο του Φίλιππα η αστυνομία αξιοποιώντας τις μαρτυρίες συνέλαβε έναν 18 χρονο, ο φερόμενος ως βασικός ύποπτος είναι πρόσφυγας από τις αραβικές χώρες πράγμα που έδωσε την δυνατότητα προτού ολοκληρωθούν οι έρευνες να ρίξει νερό στο μύλο των ακραίων φωνών εναντίων της παράνομης εισροής προσφύγων και μεταναστών και να σηκωθούν οι τόνοι.
Με την ευκαιρία του παραπάνω περιστατικού θα πρέπει όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στην Ευρώπη να σκύψουν επάνω στο όποιο πρόβλημα εντοπίζεται και να εφαρμοστούν κανόνες ουσιαστικής ενσωμάτωσης στην παραγωγική και κοινωνική ζωή των όποιων ευπαθών ομάδων έρχονται. Θα πρέπει όμως να γίνει σαφές ότι η Ευρώπη δεν θα ανεχθεί ακραία, θρησκευτικά ή πολιτικά φαινόμενα που δεν θα σέβονται τις αρχές και αξίες της , όσοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να επιστρέφουν στις χώρες τους σε όποιο καθεστώς και εάν βρίσκεται.
Του
Βασίλη Βούλγαρη
Εκδότη-Δημοσιογράφο
Ευρωπολίτη
voulgaris@europolitis.eu
Φωτο: Οι μαθητές της έκτης τάξης από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Σητείας παρουσιάζουν την εργασία τους Πηγή: Δ.Σ Σητείας
Στις 6 Απριλίου 2024 πραγματοποιήθηκε το 1ο Μαθητικό Περιβαλλοντικό Συνέδριο “Κωνσταντινούπολη – Θεσσαλονίκη, μια Εκπαιδευτική Συνύπαρξη – Πολίτες της Πόλης, Έλληνες της Οικουμένης” στο Ζωγράφειο Λύκειο Κωνσταντινούπολης με συμμετοχή πολυάριθμων ελληνικών σχολείων της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Στις εργασίες του Συνεδρίου συμμετείχαν δια ζώσης 2119 μαθητές/τριες από 117 σχολικές μονάδες της χώρας (27 Πρωτοβάθμιας και 90 Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης).
Του Γιώργου Μπαμπασίδη εκπαιδευτικού
Το Συνέδριο διοργανώθηκε σε συνεργασία της Περιφερειακής Διεύθυνσης Π.Ε. και Δ.Ε. Κεντρικής Μακεδονίας, το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, τη Δ.Δ.Ε. Ανατολικής Θεσσαλονίκης, τη Δ.Δ.Ε. Πέλλας και το Ζωγράφειο Λύκειο Κωνσταντινούπολης υπό την Αιγίδα του Οικουμενικού Πατριάρχου, κ.κ. Βαρθολομαίου.
Σκοπός του Μαθητικού Συνεδρίου ήταν να λειτουργήσει ως πεδίο συνεργασίας, εκπαίδευσης και δημιουργικού διαλόγου μεταξύ μαθητών/τριών και εκπαιδευτικών από σχολεία της Ελλάδας και της ομογένειας σε θέματα περιβάλλοντος και αειφορίας στη βάση της ατζέντας για τη βιώσιμη ανάπτυξη, χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στα σχολεία της Ελλάδας και της ομογένειας.
Ως στόχος του συνεδρίου τέθηκε η ενεργοποίηση των μαθητών σε θέματα που άπτονται του περιβάλλοντος, τόσο με την έννοια του φυσικού περιβάλλοντος όσο και με την ευρύτερη έννοια αυτού, όπως προσδιορίζεται από την Εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυξη. Επίσης, να δώσει την ευκαιρία σε μαθητές/τριες ελληνικών και ομογενειακών σχολείων να «συναντηθούν», να εκφραστούν δημιουργικά και να επικοινωνήσουν θέματα περιβαλλοντικού και κοινωνικού γραμματισμού, εκπαίδευσης, τοπικής ιστορίας, πολιτιστικής κληρονομιάς συμβάλλοντας στη διάχυση του έργου που παράγεται στα σχολεία στο πλαίσιο υλοποίησης καινοτόμων Προγραμμάτων Περιβαλλοντικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.
Οι θεματικοί άξονες του Συνεδρίου και οι θεματικές ενότητες με τις οποίες ασχολήθηκαν οι μαθητές ήταν τέσσερις (4): περιβαλλοντικό, ιστορικό, κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι.
Στο πλαίσιο του Συνεδρίου υλοποιήθηκαν επίσης σειρά παράπλευρων εκπαιδευτικών δράσεων – επισκέψεων σε χώρους περιβαλλοντικού, θρησκευτικού (όπως Αγιά Σοφιά, Παναγία Βλαχερνών κ.α.), ιστορικού ενδιαφέροντος (π.χ. Τα Τείχη της Πόλης), γραμμάτων (Θεολογική Σχολή Χάλκης) και πολιτισμικής αναφοράς (Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Βυζαντινής Ιστορίας, Οικουμενικό Πατριαρχείο (Φανάρι), Εκπαιδευτήρια της Πόλης κ.ά.).
Από την Περιφέρεια Κρήτης συμμετείχε και το δικό μας σχολείο το 2ο Δημοτικό Σχολείο Σητείας με έξι (6) μαθητές της έκτης (Στ΄) τάξης παρουσιάζοντας την περιβαλλοντική δράση του σχολείου μας με θέμα «Ο σχολικός μας κήπος».
Να αναφέρουμε όμως εδώ ιδιαίτερα και το γεγονός ότι την Παρασκευή 5 Απριλίου οι μαθητές μας – όπως και όλοι σχεδόν οι μαθητές του συνεδρίου (περίπου 2000 άτομα!) – με τη συνοδεία των υπεύθυνων δασκάλων και των γονέων τους (για μαθητές Δημοτικού) παρακολούθησαν την Ακολουθία των Χαιρετισμών στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι λαμβάνοντας στο τέλος και την ευλογία του Παναγιωτάτου Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.
Η τρέχουσα γεωπολιτική κατάσταση, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται και την αυξανόμενη ένταση σε άλλες περιοχές, δημιουργεί μια ανησυχητική ατμόσφαιρα αβεβαιότητας.
Η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ – Παλαιστίνης στη Λωρίδας της Γάζας είναι περίπλοκη και μεταβάλλεται πολύ γρήγορα. Η πιθανότητα γενίκευσης του πολέμου, είτε με άμεση εμπλοκή περισσότερων χωρών, όπως προσφάτως το Ιράν, είτε μέσω οικονομικών και εμπορικών κυρώσεων, γίνεται ολοένα και πιο ορατή. Αυτή η πιθανότητα προμηνύει μια σειρά από ανησυχητικές συνέπειες για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωπαϊκή αγορά.
Η διακοπή της εφοδιαστικής αλυσίδας και η επιβολή κυρώσεων σε βασικούς παραγωγούς αγαθών και ενέργειας, όπως η Ρωσία, οδήγησε σε σημαντική αύξηση των τιμών. Αυτό τροφοδοτεί τον πληθωρισμό, μειώνοντας περαιτέρω την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών και πλήττοντας τις επιχειρήσεις. Η ανησυχία και η αβεβαιότητα που επικρατούν καθώς και τα παιχνίδια των κερδοσκόπων, έχουν σαν αποτέλεσμα την αυξημένη μεταβλητότητα στις χρηματοοικονομικές αγορές, με πτώσεις στις τιμές μετοχών και αύξηση του επιτοκίου.
Η σοβούσα κρίση και ύφεση αυξάνει τα ποσοστά φτώχειας, ιδιαίτερα στις πιο ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, την κοινωνική δυσαρέσκεια και οδηγεί σε κοινωνικές αναταραχές. Παράλληλα, η αναγέννηση της τρομοκρατίας με την έξαρση του φαινομένου των μοναχικών λύκων ενισχύει τον φόβο στους απλούς πολίτες του Δυτικού κόσμου, ενώ ταυτόχρονα η αναζήτηση ασφάλειας και καλύτερων συνθηκών διαβίωσης αυξάνει δραματικά τις μεταναστευτικές ροές προς χώρες με πιο σταθερές οικονομίες και πολιτικά συστήματα.
Η αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων απαιτεί στενή διεθνή συνεργασία και ισχυρή ηγεσία από τους κυβερνητικούς και επιχειρηματικούς ηγέτες. Ωστόσο, η προετοιμασία της ΕΕ αυτή τη στιγμή δεν αφορά τη διαπραγμάτευση για τερματισμό των συρράξεων.
Αντιθέτως, η ΕΕ φαίνεται να εξοπλίζεται και να προετοιμάζεται για πιο ουσιαστική ανάμειξη στα πεδία των μαχών με αποστολή στατού κλπ. Χωρίς ενιαία πολιτική, χωρίς πολιτική βούληση για ειρήνευση και διαπραγματεύσεις –εξάλλου ούτε το διακύβευμα των διαπραγματεύσεων δεν έχει οριστεί ούτε πρόκειται να υπάρξει κοινό για τα κράτη μέλη-, άλλη μια φορά η ΕΕ ακολουθεί και δεν διαμορφώνει τις εξελίξεις.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες σήμερα περισσότερο από ποτέ απομακρισμένοι από την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης και της παγκόσμιας ειρήνης, με εσωστρέφεια και μικροπολιτικές σκοπιμότητες, ενισχύουν τον ευρωσκεπτικισμό, και καλούν τους φοβισμένους Ευρωπαίους πολίτες να συμμετέχουν ενεργά στις ευρωεκλογές για ένα αβέβαιο ευρωπαϊκό μέλλον. Ειρωνεία και φόβος παράλληλα με φτώχεια και ανασφάλεια διαμορφώνουν στην Ευρώπη ένα σκηνικό πολύ διαφορετικό από όσα οραματίστηκαν οι ηγέτες της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Αν θυμηθούμε τα λόγια του Βίλι Μπραντ:
«όσο γίνονται διαπραγματεύεσεις, δεν ακούγονται πυροβολισμοί».
Δρ. Μαρία Τολίκα, Πολιτικών Επιστημών Α.Π.Θ., Επίκουρη Καθηγήτρια στο Ecole Supérieure du Commerce Extérieur, International Business School, Paris, France.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας- Wir verwenden Cookies, um Ihnen die bestmögliche Erfahrung auf unserer Website zu bieten.OkDATENSCHUTZERKLÄRUNG
You must be logged in to post a comment Login