Page 109 - Gesamt-Buch

Διευθυντή της Κρατικής Σχολικής Επιθεώρησης του Δήμου Νυρεμβέργης κ. Kastl και τέλος, αλλά
εξίσου σημαντικό, τον Υπεύθυνο των ελληνικών σχολείων Γενικό Διευθυντή κ. Wirsing, η αγάπη του
οποίου για τα σχολεία μας, καθώς και η εξαιρετική εμπειρία του αποτέλεσαν για μένα πολύτιμο βοηθό,
ώστε να βάλουμε ένα λιθαράκι προς όφελος των μαθητών μας.
Σήμερα που η συνεχιζόμενη οικονομική (και όχι μόνο) κρίση στην Ελλάδα, για 6η χρονιά, αναγκάζει
νέους αλλά και μεγαλύτερους να μεταναστεύουν στη Γερμανία καθίσταται επιτακτική η ανάγκη για τη
συνέχιση και αναβάθμιση της λειτουργίας των Σχολείων μας στη Νυρεμβέργη. Οφείλουν όλοι οι
εμπλεκόμενοι φορείς να δημιουργήσουν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, ώστε τα Σχολεία να είναι
δημιουργικές κυψέλες παραγωγής μελλοντικών πολιτών που, επίσης και αυτοί, θα αποτελέσουν φορείς
της ανάκαμψης της πατρίδας μας. Θεωρώ ότι με εμπνευσμένους και δημιουργικούς εκπαιδευτικούς από
Ελλάδα και Γερμανία θα έχουμε μαθητές εμπνεόμενους από τον Ελληνικό Πολιτισμό και Ιστορία και
με τη Γερμανική Παιδεία θα αποτελέσουν την εγγύηση για το μέλλον της πατρίδας μας.Εύχομαι το
καλύτερο για τα ελληνικά Σχολεία της Νυρεμβέργης!

Γεώργιος Χρονόπουλος
Μαθηματικός Γενικού Λυκείου Πύλου

ΙΙ) Κομοτηνή, 20.06.2016

Ένα απρόσμενο τηλεφώνημα από Νυρεμβέργη Γερμανίας. Στο τηλέφωνο ένας άγνωστος σε μένα
κύριος, που μου συστήνεται ως συνάδελφος εκπαιδευτικός της Μέσης Εκπαίδευσης. Μου γνωστοποιεί
πως διοργανώνεται εορτασμός για τα πενηντάχρονα από την ίδρυση του Ελληνικού Σχολείου
Νυρεμβέργης, στο οποίο είχα την χαρά και τιμή να υπηρετήσω κατά τα έτη 1970 - 1973. Με καλεί να
λάβω μέρος καταθέτοντας τη μαρτυρία μου από την περίοδο εκείνη.
Την αρχική μου έκπληξη, καθότι τα χρόνια που έχουν παρέλθει είναι «ουκ ολίγα», διαδέχθηκε η
συγκίνηση καθώς ανασκάπτω τη μνήμη μου και έρχονται στην επιφάνεια περιστατικά της εποχής
εκείνης, τα οποία εκθέτω παρακάτω:
Ο αριθμός των μαθητών μας κατά τα χρόνια 1970 - 1973 υπερέβαινε τους 600. Υπήρχαν μαθητές που
διένυαν καθημερινά αποστάσεις πλέον των 50 χιλιομέτρων προκειμένου να έρθουν στο σχολείο μας.
Λειτουργούσαν 20 - 24 τμήματα, 4 για κάθε τάξη. Είχαμε πλήρες πρόγραμμα διδασκαλίας. Τα τμήματα
κατανέμονταν σε 4 διδακτήρια της πόλης για να εξυπηρετούνται οι γονείς, που συνόδευαν τα παιδιά.
Προβλήματα υπήρχαν αρκετά: πολλά τμήματα ήταν υπεράριθμα, πάνω από τον επιτρεπόμενο αριθμό
μαθητών. Υπήρχε έλλειψη βιβλιοθήκης και εποπτικών μέσων. Παρόλες όμως τις δυσκολίες, υπήρχε
ζήλος, ενθουσιασμός και θέληση το Σχολείο να λειτουργήσει και να μεγαλουργήσει. Και να λοιπόν,
που έφτασε να γιορτάζει τα 50 χρόνια λειτουργίας!
Αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ ιδιαιτέρως σε ένα πρόσωπο, που συνέβαλε αποφασιστικά και
δραστήρια στην ίδρυση και εύρρυθμη λειτουργία του Σχολείου, καθώς και στην επίλυση των
οποιωνδήποτε προβλημάτων ανέκυπταν: τη Frau Lösch. Μια φιλόξενη οικοδέσποινα για όλους εμάς
τους Έλληνες μετανάστες τότε, η οποία διαχειριζόταν τα ζητήματα του Σχολείου από πλευράς του
γερμανικού Κράτους. Της λέω, και της λέμε όλοι, ένα μεγάλο «ευχαριστώ»! Η ελληνική πολιτεία της
οφείλει πολλά!
Συγχαίρω όλους τους αγαπητούς συναδέλφους εκεί, για την πρωτοβουλία να γιορταστούν τα
πενηντάχρονα! Εύχομαι και τα εκατόχρονα. Νοερά θα είμαστε όλοι εκεί μαζί! Καλή πρόοδο!
Χρήστος Πουλαράκης, Δάσκαλος Σχολείου Νυρεμβέργης, 1970 – 1973

Συγκινητικά περιστατικά από την υπηρεσία μου στο Σχολείο Νυρεμβέργης

1. Η ελληνική περηφάνεια πάνω και από τα καιρικά φαινόμενα
Οι μαθητές μου, από τμήμα της Ε’ τάξης, γράφουν έκθεση.
Θέμα: Κάθε μέρα από το σπίτι στο σχολείο.
Μαθητής γράφει σε ανακατεμένα ελληνικά και γερμανικά:
«Σηκώνομαι νωρίς το πρωΐ... (...) ...παίρνω μια-δυο-τρεις συγκοινωνίες Bus – Zug - Straßenbahn
και φτάνω στο Bahnhof. Εκεί συναντώ το φίλο μου, τον Παυλίδη, να κρυώνει και να ψάχνει να

109